Προφορική συνέντευξη

της κυρίας Γκόλφως Τσιατσούλη,                                                                                πρώην καπνεργάτριας στις αποθήκες αφών Παπαστράτου στο Ζαπάντι,                                                                                                                            

στην καθηγήτρια Βασιλική Ι. Σκεπετάρη ,   8 Απριλίου 2014.

Πού γεννηθήκατε ;                                                                                                                              Στην Πετρώνα Βάλτου.

-Όταν ήσασταν ανύπαντρη, ασχολούνταν με καπνά η οικογένειά σας ;        
Ναι! Τριάντα στρέμματα καπνού βάζαμε.

Από μικρά παιδάκια δηλαδή...                                                                                                             Ναι, από τον καιρό που γεννήθηκα, καπνό βάζαμε.

-Οπότε είχατε την εμπειρία ;                                                                                                                    Ναι.

-Μετά όταν παντρευτήκατε, βάλατε καπνά εσείς ;                                                                                Έβαλα.

-Πότε πήγατε στις καπναποθήκες ;                                                                                                             Στα 35. Δεν θυμάμαι. Είμαι 66 τώρα. Στις καπναποθήκες Παπαστράτου...στο Ζαπάντι. Πολλά χρόνια. 17.

-Θυμάστε τι ακριβώς κάνατε ;                                                                                                               Εγώ έραβα τόγκες.

-Όλα αυτά τα χρόνια σ’ αυτό το πόστο ;                                                                                            Και ξεσπάγκιαζα, αλλά πιο πολύ στο ράψιμο.

ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ

-Θυμάστε λίγο πως ήταν οι συνθήκες, πότε πιάνατε δουλειά ;                                                                     Πιάναμε δουλειά 8 το πρωί και σχολάγαμε στις 3.

-Πάντα σ’ αυτή τη βάρδια, σταθερά ;                                                                                                               Όχι και απόγευμα. Έπιανα στις 3 και σχόλαγα 11 το βράδυ.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ!

-Πρωί και απόγευμα, δύσκολη εργασία ;                                                                                                                     Όχι, για μένα κουραστική ήταν. Δύσκολη όχι. Μακάρι να ‘χα και τώρα να δουλεύω.

-Η αμοιβή σας ;                                                                                                                                    Η αμοιβή μου ήταν 600 δραχμές, γιατί ανακατευόμαστε με τα ευρώ τώρα.

-Σε σχέση με άλλες δουλειές εκείνη την εποχή ήταν καλό το μεροκάματο, αν θυμάστε ; 

Πολύ καλό. Το είχες και συνέχεια, είχες και τα δώρα, έπαιρνεις τα πάντα. Έπαιρνες ανεργία.

-Είχατε και ασφάλεια;                                                                                                                                Πως, πως.

-Δούλευαν πολλοί στις καπναποθήκες ;                                                                                                          Εγώ έχω την εντύπωση, να ‘ταν 250 άτομα σε κάθε βάρδια.

ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Τον Τάσο τον βλέπαμε πάντα και τα εγγόνια. Δεν μας μίλαγαν, σ’ εμάς θα μίλαγαν; Έλεγαν ένα γεια. Κοιτούσαν πως δουλεύουμε και τι κάνουμε. Καλά ο Τάσος ήταν πολύ καλός. Ο Παπαστράτος ήταν τέλειος. Για μένα νε να ‘ναι άγιο το χώμα τους!  Ολωνών. Αλλά αυτόν γνώρισα εγώ. Θυμάμαι όταν πέθανε η αδερφή του Τάσου και είχαμε κρατήσει σιγή για τη μνήμη της που πέθανε. Μας είχαν δώσει κι από ένα μπουκάλι κρασί σε όλους, στη βάρδια που δούλευα εγώ.

-Θυμάστε κάποιες φορές να κάνατε απεργία, να υπήρχε κάποιο θέμα που θέλατε να λυθεί ;                                                                                                                                   Εγώ δεν έκανα ποτέ τέτοια πράγματα. Οι συνδικαλιστές μπορεί να έκαναν, εγώ δεν ήμουν συνδικαλιστής, εγώ κοίταζα να πάρω το μεροκάματο, να σπουδάσω την κοπέλα μου. Να ‘ναι άγιο το χώμα του ανθρώπου.

-Οι σχέσεις μεταξύ σας πως ήταν ;                                                                                                          Καλές, καλές. Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα.

-Γνωρίζετε κάτι για την οικογένεια Παπαστράτου ;                                                                                     Δεν γνωρίζω τίποτα. Νομίζω όμως ότι δεν είχαν αγόρια, είχαν όλο κορίτσια. Γι’ αυτό ξέρω και έχω ακούσει, πήραν απο ‘δω το εργοστάσιο. Αν ήταν αγόρι μπορούσε να το  είχαν αφήσει στο Αγρίνιο. Όμως και οι Παπαστραταίοι βοηθούσαν το Αγρίνιο, δεν το πήγαιναν αλλού το εργοστάσιο. Το κρατούσαν εδώ για την περιοχή.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΥ!

-Τι πρόσφερε η οικογένεια Παπαστράτου σ’ αυτόν εδώ τον τόπο ;                                                                Τα πάντα. Δούλευαν τα μαγαζιά. Τώρα δουλεύουν τα μαγαζια στο Αγρίνιο; Όχι. Ο κόσμος ζούσε από τον Παπαστράτο. Είχαμε τα χέρια γεμάτα! Άγιο, άγιο να’ ναι το χώμα του! Ήταν ό,τι καλύτερο. Τόσοι άνθρωποι τρων ψωμί. Παίρνουν σύνταξη. Όλες οι γυναίκες στο Αγρίνιο. Εγώ δεν περίμενα να πάρω σύνταξη. Σπούδασα το παιδί μου. Να’ ναι καλά.