Συνέντευξη της καθηγήτριας Αγγελή Μαρίας, (26-3-2014)
στις μαθήτριες: Σαρδέλη Μαρία και Σκεπετάρη Πολυτίμη

- Κυρία Αγγελή που γεννηθήκατε;Γεννήθηκα στο Καινούργιο Τριχωνίδας.

- Με τι ασχολούνταν οι γονείς σας;Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος οικοδομών, συμπλήρωνε όμως το εισόδημά μας καλλιεργώντας καπνά.

- Εσείς ασχοληθήκατε με την καλλιέργεια καπνού;Ναι, ασχολήθηκα για αρκετά χρόνια.

- Από ποια ηλικία;Από 12 ετών.

- Ποιο στάδιο της καλλιέργειας ήταν το πιο δύσκολο; Γιατί ήταν δύσκολο;Το πιο δύσκολο στάδιο για 'μένα ήταν το μάζεμα. Σηκωνόμασταν στις 4:00 η ώρα τα ξημερώματα, όταν το σκοτάδι ήταν ακόμα βαθύ και νυστάζαμε αβάσταχτα. Θυμάμαι τη μητέρα μας να μας φωνάζει για να ξυπνήσουμε κι εμείς να μην μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι. Λόγω της κόλλας που είχε ο καπνός και της πρωινής δροσιάς φορούσαμε μακριά παντελόνια και πουκάμισα που δεν τα άντεχα γιατί ζεσταινόμουν και ένα μαντίλι στο κεφάλι που με ενοχλούσε πολύ. Πηγαίναμε στο χωράφι και μαζεύαμε καπνό μέχρι να ξημερώσει. Ήταν κουραστική δουλειά γιατί μαζεύαμε συνεχώς σκυφτά κρατώντας στα χέρια μας (αγκαλιές τα λέγαμε) τα φύλλα του καπνού που ήταν βαρύς και έπειτα τα μεταφέραμε στις καλάθες.

Εκτός όμως από την κούραση αυτό που με δυσκόλευε περισσότερο ήταν ο φόβος για τα φίδια που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στις ρίζες του καπνού μες το σκοτάδι. Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι πως εκεί που μάζευα με σχεδόν κλειστά τα μάτια από τη νύστα μπορεί να καιροφυλαχτούσε κανένα φίδι. Δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου το περιστατικό, όταν στο επόμενο αυλάκι που επρόκειτο να πάω για να μαζέψω ήταν τυλιγμένο στο φυτό ένα φίδι που πρόλαβε και το σκότωσε ως από μηχανής θεός ο πατέρας μου.

- Είχε κέρδος ο καπνός;Το κέρδος δεν ήταν πολύ μεγάλο, αλλά αρκούσε να καλύψει τις ανάγκες μιας οικογένειας.

- Νοσταλγείτε εκείνη την εποχή; Νοσταλγώ πράγματι κάποιες στιγμές, όπως αυτές με την αδερφή μου που στο αρμάθιασμα, με τις κουβέντες και τα γέλια μας, τις συμβουλές της μάνας μας, τις ιστορίες του παππού μου από το πόλεμο στη Μ. Ασία και το ραδιόφωνο που ήταν πάντοτε ανοιχτό στο Β' πρόγραμμα για τα θεατρικά του και στους πειρατικούς σταθμούς για τα τραγούδια και τις αστείες αφιερώσεις τους. Νοσταλγώ ακόμη τις συναντήσεις στην αυλή της εκκλησίας τα βράδια με τα άλλα γειτονόπουλα όταν τελειώναμε το αρμάθιασμα και τις απίθανες ιστορίες που λέγαμε.

- Θυμάστε έντονα κάποιο περιστατικό από τότε; Θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας;Δε θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά αυτό που θα θυμάμαι πάντοτε είναι την αναστάτωσή μας όταν έπιανε ξαφνικά βροχή τα μεσημέρια και την αγωνία μας να προλάβουμε να σκεπάσουμε με τα νάυλον τις γλάστρες για να μη βραχούν οι αρμάθες. Οπωσδήποτε δε θα ξεχάσω ποτέ, όταν ένα καλοκαίρι το χαλάζι κατέστρεψε τα καπνά μας και είδα τη μάνα μου να κλαίει. Αυτό μου στοίχισε πολύ.

- Για την οικογένεια Παπαστράτου τι γνωρίζετε;Ο παππούς της οικογένειας Παπαστράτου, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου ήταν ιερέας από το χωριό του, τα Προσήλια Θεστιέων, ο παπά Στρατής. Ο παπά Στρατής έδωσε το όνομα του στους απογόνους του, << τους Παπαστράτους>>. Με τις αποθήκες καπνού που κατασκεύασαν έδωσαν δουλειά σε πολλούς Αγρινιώτες και ζωή στο τόπο μας. Πολλές εξάλλου είναι οι προσφορές τους που τους καθιστούν ευεργέτες, όπως το Παπαστράτειο Μέγαρο, η Δημοτική βιβλιοθήκη, το Πάρκο μας και η ενίσχυση άπορων παιδιών.

- Θέλετε να μας πείτε εσείς κάτι άλλο;Θα ήθελα να πω πως για όλα εμάς τα παιδιά τότε η εργασία στα καπνά ήταν επίπονη. Μας άφησε ανεξίτηλα σημάδια και στο σώμα και στην ψυχή. Ήταν ωστόσο ένα κίνητρο για να παλέψουμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, να σπουδάσουμε και <<να φύγουμε από την καπνόριζα>>, όπως έλεγαν οι γονείς μας.

- Σας ευχαριστούμε για τη βοήθειά σας!!!Κι εγώ σας ευχαριστώ.