Συνέντευξη της Ευσταθίας Βερυκίου στη μαθήτρια Αναστασία Μιχαηλίδη

Πώς λέγεσαι;

Ευσταθία Βερυκίου

Από πού είσαι ;

Από το Αγρίνιο

Πότε εγκατέλειψες την Ελλάδα;

Εγκατέλειψα την Ελλάδα το 1980.

Γιατί έφυγες ;

Έφυγα γιατί εδώ δεν είχαμε δουλειά. Έφυγα οικειοθελώς μαζί με το άντρα μου.

Πώς ένιωσες όταν έφυγες ; Πώς αντέδρασαν οι συγγενείς σου;

Οι γονείς μου αντέδρασαν πολύ άσχημα αλλά δεν τους άκουσα. Η αλήθεια είναι πως φοβόμουν για το τι θα συναντήσω στα ξένα.

Ποια χώρα διάλεξες να εγκατασταθείς και γιατί;

Πήγαμε στη Γερμανία. Διαλέξαμε αυτή τη χώρα γιατί ήταν η κουνιάδα μου με τον άντρα της εκεί και πήγαμε κι εμείς με πρόσκληση.

Ποια προβλήματα αντιμετώπισες στην αρχή ;

Όταν πήγαμε αντιμετωπίσαμε προβλήματα με τη γλώσσα και το ρατσισμό.

Βρήκες εύκολα δουλειά ;

Ναι ! Σε ένα εργοστάσιο. Πορσελάν Φάμπρικ Ατσπερκ λεγόταν.

Είχες καλή αμοιβή ;

Καλή ήταν. Τότε έπαιρνε 1500 Μάρκα ο άντρας μου , εγώ τα μισά, καθώς δούλευα λιγότερες ώρες, γιατί είχα τα τρία μου παιδιά τα οποία γεννήθηκαν στη Γερμανία στο Μarktredwitz στη Νυρεμβέργη.

Πώς έμαθες τη γλώσσα ;

Για τη γλώσσα δυσκολεύτηκα λίγο αλλά την έμαθα με τη βοήθεια του άντρα μου και της κουνιάδας μου και έμαθα και πολλά από την τηλεόραση.

Γνώρισες φίλους εκεί ; Κάνατε παρέα με ντόπιους ;

Φίλους γνωρίσαμε. Πρώτα κάναμε παρέα με Έλληνες από Πρέβεζα και σιγά σιγά και με ντόπιους. Θυμάμαι πολύ καλά πως είχαμε μία πολύ καλή φίλη, ντόπια, την Σίλβια η οποία μέχρι 5 χρόνια πριν ερχόταν στην Ελλάδα αλλά δυσκόλεψαν τα πράγματα και τώρα έχουμε μόνο επικοινωνία με τηλέφωνο. Επίσης κάναμε πολύ παρέα με μια φίλη Τουρκάλα τη Νέβιν, μας έλεγε αδέρφια της και επικοινωνούμε ακόμα μαζί της.

Σου άρεσε η πόλη που ζούσες ;

Η πόλη μου άρεσε πολύ, δεν ήταν πολύ μεγάλη, είχε περίπου 40.000 κατοίκους, είχε πολλούς Έλληνες εκεί και γι’ αυτό μου άρεσε περισσότερο.

Νοστάλγησες καθόλου την πατρίδα σου ;

Είχα νοσταλγήσει πολύ την πατρίδα μου , ήθελα να δω τους δικούς μου, όμως έπρεπε να μείνω για να ζήσω τα παιδιά μου.

Επικοινωνούσες με συγγενείς ; Πότε γύρισες στην πατρίδα σου ;

Μετά από 10 χρόνια γυρίσαμε με τον άντρα μου και τα παιδιά μου στο Αγρίνο. Επικοινωνούσαμε πολύ συχνά με συγγενείς και φίλους με το τηλέφωνο ή με αλληλογραφία.

Με τι μέσο ταξίδευες ; Πόση ώρα ;

Ταξιδεύαμε μία φορά το χρόνο με τον άντρα μου και τα παιδιά μου με το αεροπλάνο. Ταξιδεύαμε από Μarktredwitz– Μόναχο με τρένο μετά με αεροπλάνο μέχρι Αθήνα δυόμιση ώρες , μετά με το ΚΤΕΛ.

Πώς ήταν ο τρόπος ζωής εκεί ;

Ο τρόπος ζωής εκεί ήταν πολύ καλύτερος από ό,τι είναι τώρα και η καθημερινότητα το ίδιο καλή. Μπορούσες να κάνεις περισσότερα πράγματα γιατί είχες περισσότερες δυνατότητες.