Το διπλό βιβλίο

Πολυτίμη  

Σ

κεπετάρη

(Δημήτρης Χατζής)
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στον Κώστα, ένα φτωχό αγόρι που γεννήθηκε στην Σούρπη, ένα χωριό κοντά στο Βόλο, το 1940. Ο πατέρας του δούλευε σε ένα ραφτάδικο και λόγω της φτώχιας του ποθούσε να φύγει στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή. Ύστερα από τον θάνατο της μητέρας του στα δεκαπέντε  του χρόνια έπιασε δουλεία σε ένα ξυλάδικο στην πόλη, έτσι ώστε να καλύψει τα έξοδα της οικογένειας του. Μετά από λίγο καιρό όμως, λόγω συνθηκών ζωής στην Ελλάδα και με τη βοήθεια του Σταύρου, τον οποίο είχε γνωρίσει πηγαίνοντας στο στρατό, καταφεύγει στη Γερμανία, ως οικονομικός μετανάστης, αφήνοντας πίσω του την αδελφή του, την Αναστασία. Εκεί πιάνει δουλειά σε ένα εργοστάσιο, το Άουτελ, που κατασκευάζει λάμπες και είδη για τον μηχανισμό των αυτοκινήτων. Στο εργοστάσιο αυτό, ο Κώστας μας περιγράφει, πως κάθε εργάτης ασχολείται με μια τυποποιημένη εργασία μαζί με άλλους εργαζόμενους που κάνουν το ίδιο. Σε ένα απρόσωπο περιβάλλον, πολύπλοκο σύστημα, με πολλά μηχανήματα που ο ίδιος δεν μπορεί να καταλάβει. Στη μεγαλούπολη εκεί ο Κώστας περιβάλλεται από ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα κοινό μαζί του και με τους οποίους δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Δεν έχει που να πάει και δεν έχει κανέναν να τον περιμένει. Έχει ουσιαστικά χάσει την προσωπική του ταυτότητα ενώ η μονοτονία και η ρουτίνα του δημιουργεί ψυχική και κοινωνική αποξένωση.

Απόσπασμα
Σε αυτό το σημείο ο απλοϊκός  αυτός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει πως λειτουργεί αυτό το σύστημα και νιώθει μικρός και ασήμαντος βλέποντας τον εαυτό του ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους. Έτσι ψάχνοντας να ανακαλύψει την ταυτότητα του, πως δηλαδή ο ίδιος συμμετέχει σε αυτήν την εργασία, φέρνει στον νου του μια εικόνα που είχε δει στο σινεμά. Δηλαδή μια σταγόνα νερού σε μεγέθυνση, με εκατομμύρια μικρόβια μέσα της. Έτσι νιώθει ασήμαντος, όπως ασήμαντο είναι επίσης και το μικρόβιο της σταγόνας.