Δημήτρης Χατζής ,Το διπλό βιβλίο 

Παρουσίαση από το μαθητή  Κωνσταντίνο Αποστόλου

«Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο παρουσιάζεται η ζωή ενός Έλληνα μετανάστη, του Κώστα,  στη Γερμανία, όπως επίσης και οι ζωές άλλων ανθρώπων από την οικογένειά του και το κοντινό του περιβάλλον.

Χωρίζεται σε εννιά αυτόνομα κεφάλαια, το καθένα μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια. Προσωπικά πιστεύω πως ο τίτλος του βιβλίου οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν δυο αφηγητές, σε ορισμένα κεφάλαια ο ίδιος ο πρωταγωνιστής (ο Κώστας) και στ’άλλα ο συγγραφέας, οι οποίοι κάπου στο τέλος συναντιούνται.

Αρχικά ο Κώστας μας περιγράφει την ζωή του στο εργοστάσιο (στην Γερμανία), αναφέροντας πόσο οργανωμένο αλλά και μονότονο είναι. Την ίδια στιγμή μας ‘ξεναγεί’ στο μυαλό του, μιλώντας για μερικούς υπολογισμούς και ιδέες που έχει κάνει όλο αυτό το διάστημα. Στη συνέχεια κάνει μια αναδρομή στην εποχή όπου έμενε ακόμα στην Ελλάδα και δούλευε σε ένα ξυλάδικο στον Βόλο, τονίζοντας ότι ο μόνος λόγος όπου έφυγε στην ξενιτιά ήταν επειδή η οικογένειά του διαλύθηκε, με την αδερφή του να παντρεύεται. Πιο κάτω υπογραμμίζει το πώς νιώθει: ότι δεν ανήκει πουθενά και ότι η καθημερινότητά του έχει γίνει μια ρουτίνα.

 Ο συγγραφέας τότε τον χαρακτηρίζει ως ‘Κάσπαρ Χάουζερ’ λόγω της μοναχικότητάς του. Ανάμεσα σε όλα αυτά, βλέπουμε την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία ο πατέρας του φυλακίζεται, αλλά μετά από μεγάλες προσπάθειες της θείας του Κώστα καταφέρνει να αποφυλακιστεί. ‘Φώς’ στην μονότονη ζωή του, ο μοναδικός του έρωτας, η  Έρικα, ο οποίος δεν κράτησε πολύ γιατί, όπως μας εκμυστηρεύεται, ο έρωτας είναι μόνο για τους πλούσιους. Μετά, κάνει μια παύση για να μας αναφέρει την επιστροφή του Σκουρογιάννη, φίλου του Κώστα, στην πατρίδα, λόγω συνταξιοδότησης. Ένα ακόμη γεγονός που ταράζει την καθημερινότητά του, ο Γερμανός συνεργάτης του, που του ανοίγει τα μάτια για το πώς θα δουλέψουν πιο παραγωγικά χωρίς να εξουθενώνονται. Σε ένα ακόμη κεφάλαιο μας μιλάει για τον ξαφνικό γάμο της αδερφής του, κάτι που το περίμενε, που τελικά δεν της έδωσε πραγματική ευτυχία.

Το βιβλίο τελειώνει με τον Κώστα να κλείνει όλες τις ιστορίες πάνω στα χνάρια του ημερολογίου του συγγραφέα. Όλες οι ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος, οδηγώντας σε μια μίζερη ζωή.

Τα συναισθήματα που μου άφησε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου είναι η απαισιοδοξία, η μιζέρια και η πίκρα… ‘Όμως μου γνώρισε τη ζωή των ανθρώπων σε μια εποχή πολύ πιο δύσκολη οικονομικά από αυτή που ζώ εγώ. Αν και υπάρχουν ομοιότητες…