Μάρτιος 2013

Άνοιξη

Μάρτιος, ο μήνας της ποίησης

8 Μαρτίου: Καθαρά Δευτέρα

Αμόλα Καλούμπα

«Αμόλα καλούμπα», είναι μια χαρακτηριστική έκφραση που σημαίνει: Ξετύλιξε το σπάγγο του χαρταετού, για ν’ ανέβει όλο και πιο ψηλά! Μεταφορικά σημαίνει: μη μένεις στάσιμος, προχώρα!

       Το πέταγμα του χαρταετού αποτελεί χαρά μικρών και μεγάλων την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας. Είναι η μέρα που τρέχουν όλοι στη φύση για να γιορτάσουν τα «κούλουμα», παίρνοντας μαζί τους και τον παιχνιδιάρη χαρταετό τους.

Ας μάθουμε λίγα για την ιστορία του:

      Λέγεται ότι πατρίδα του είναι η μακρινή Κίνα και ότι τον κατασκεύαζαν από μετάξι και ινδικό καλάμι, δίνοντάς του τη μορφή του δράκου. Ο δράκος ήταν το ιερό σύμβολο του κινέζικου λαού.........

   Το 13^ο αι. ο χαρταετός ταξίδεψε με το Μάρκο Πόλο στη Δύση. Στα τέλη του 19^ου αιώνα. Τον έφεραν στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη οι Γάλλοι. Από εκεί πέρασε στη Θράκη και τα νησιά και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα.

      Έτσι θυμούνται οι Σμυρνιοί τα «τσερκένια», οι Κωνσταντινοπολίτες τους «ουτσουρμάδες» τους, οι Πόντιοι τα «πουλία», οι Θρακιώτες τα «πετάκια» κι οι Ελλαδίτες τον «αετό» τους!

      Οι μαρτυρίες μας λένε πως παλιά τα παιδιά με τις πρώτες λιακάδες της Άνοιξης ή τις ξένοιαστες μέρες του καλοκαιριού αμολούσαν τους χαρταετούς από τα χωράφια, τις πλαγιές, τις πλατείες και τα οικόπεδα…

       Το αποκορύφωμα όμως του πετάγματος των χαρταετών είχε καθιερωθεί την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας, μιας μέρας που παρατηρείται κοινή έξοδος των ανθρώπων προς τη φύση…

      Εκεί μετά το νηστήσιμο φαγοπότι, την κουβεντούλα, τα γέλια και τα πειράγματα, ακολουθεί το πέταγμα του χαρταετού ψηλά στον ουρανό! Το ελεύθερο αυτό πέταγμά του στα ύψη  υποδηλώνει την ανάταση και την Κάθαρση της ψυχής μετά το Διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς…

Κάποτε βέβαια ήταν γραφική και η ετοιμασία του χαρταετού στο σπίτι:

     Ένα κουβάρι σπάγγος, μερικά καλάμια, μια εφημερίδα ή λαδόκολλα και στην καλύτερη περίπτωση χρωματιστό χαρτί, και αλευρόκολλα ήταν τα υλικά που χρειάζονταν για την κατασκευή του. Με αυτά τα απλά υλικά τα παιδιά με τη βοήθεια του πατέρα ή του παππού τους άρχιζαν με την ανάλογη τεχνική και πολύ μεράκι  να κατασκευάζουν τον αγαπημένο χαρταετό τους. Ένα δείγμα λαϊκής τέχνης.

    Όταν ολοκληρώνονταν το έργο, καμάρωναν για το δημιούργημά τους! Στη συνέχεια το έπαιρναν έξω στον ανοιχτό χώρο και στον καθαρό αέρα να τον αμολήσουν ψηλά στον ουρανό!

       Έξω λοιπόν ,σ’ ένα όμορφο χώρο τα παιδιά τέντωναν τα στήθια και το λαιμό, τέντωναν τα χέρια κι αντιστύλωναν το κορμί, έτρεχαν παντού, πρόσεχαν, κυβερνούσαν, φώναζαν χαρούμενα…

   Είναι ωραίο και γραφικό θέαμα το πέταγμα του χαρταετού. Πανδαισία χρωμάτων στον ουρανό. Πολύχρωμοι, πολυγωνικοί χαρταετοί με φουντωτές ουρές λικνίζονται εκεί ψηλά, παρασύροντας μαζί το νου και την ψυχή των ανθρώπων. Κοιτάζουν ψηλά τον ομορφοστολισμένο ουρανό, αφήνοντας για λίγο τις έγνοιες και τα προβλήματά τους…

Το ωραίο αυτό έθιμο συνεχίζεται και σήμερα.

       Μόνο που ο χαρταετός δεν είναι δημιούργημα των παιδιών, όπως άλλοτε, αλλά αποτέλεσμα μαζικής παραγωγής, όπως και τόσα άλλα…

       Τα μαγαζιά, τα περίπτερα γεμίζουν από χαρταετούς σε διάφορα σχέδια και χρώματα και τα παιδιά τρέχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια μεγάλη ποικιλία το δικό τους. Πάνω του μπορεί να υπάρχει η μορφή ενός αστέρα του αθλητισμού, του κινηματογράφου, τα χρώματα της αγαπημένης του ομάδας ή κάτι άλλο που τα συναρπάζει και θέλουν να το ανεβάσουν στα ύψη!

         Με ιδιαίτερη χαρά μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στη ύπαιθρο για να χαρούν τα κούλουμα και το πέταγμα του χαρταετού τους. Κυρίως οι κάτοικοι των πόλεων, που το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να έρθουν σ’ επαφή με τη φύση και να ατενίσουν με χαρούμενη διάθεση τον ουρανό!

    Είναι ένα ωραίο έθιμο, το έθιμο του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα. Μια επαφή των ανθρώπων με τα ουράνια και μια ανάταση ψυχής…

      Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά ίσως, μικροί και μεγάλοι αισθανόμαστε την ανάγκη για μια απόδραση από τα πολλά προβλήματά μας…

 Ας βγούμε την Καθαρά Δευτέρα κι ας ατενίσουμε με Ελπίδα τα ουράνια…

Φίλη και φίλε,

«Αμόλα καλούμπα»!

Σας αφιερώνω ένα απόσπασμα από το τραγούδι  με τίτλο: «ο χαρταετός».

 Μουσική: Απόστολος Καλδάρας, Στίχοι: Βασίλης Μπουσιώτης, πρώτη Εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος.

Εγώ είμαι ένας χαρταετός κι όσο ψηλά ανεβαίνω

τόσο καταλαβαίνω και τόσο συγχωρώ

Εγώ  είμαι ένας  χαρταετός κι απ’ τ’ ουρανού τα βάθη

τ’ ανθρώπινα τα λάθη  τα βλέπω και γελώ…

~*~

21 Μαρτίου: ημέρα της ποίησης

 

"ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου,διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους."

Χόρχε Λουίς Μπόρχες 

Το Β'1 διοργάνωσε με την καθοδήγηση της φιλολόγου κ. Μαρία Νίκου Αγγέληεκδήλωση για την μέρα αυτή.

Πρόκειτε για ποιητές και ποιήματα που υμνούν τη Σμύρνη και την Ιωνία...  

Οι μαθήτριες Διαμάντω Κουτσομπίνα και Αγγελική Καρατσώρη επιμελήθηκαν το πρόγραμμα. 

 

Διωγμένοι απ’ τα χώματα τα’ άγια

μας φέρανε τα μαύρα καράβια

πρόσφυγες στην Ελλάδα, έκλαιγαν σήμαντρα,

μεσίστιες σημαίες στα μουράγια.

Μάνες μαυροντυμένες π’ όλο κλαίγανε

παιδιά ώσαν ελάφια τρομαγμένα

κορίτσια με το φόβο μες ατ μάτια τους

γέροι χωρίς πνοή-μάτια κλαμένα.

Μας κάψανε τη Σμύρνη την πεντάμορφη

πατρίδα στις πατρίδες μας, φως, κοράλλι,

στη θάλασσα πετούσαν τους ανθρώπους μας

τάφος υγρός της Σμύρνης τα’ ακρογιάλι.

Πίσω μας μια ζωή… χρόνια που ζήσαμε

σκλάβοι, μα ποτισμένοι μ’ ελπίδα

πως δεν θ’ αργούσαν να ‘ρθουν τα χαμόγελα

και να σπάσουν οι βαριές οι αλυσίδες.

Μας πήρε η συμφορά, μας βρήκε  πόλεμος

της προσφυγιάς πουλιά κυνηγημένα

θα ‘ρθουμε στην Ελλάδα για να φτιάξουμε

καινούρια της ζωή, τα πεπρωμένα.

Θα χτίσουμε συνοικισμούς απέραντους

μόνους στα έπη της Μικράς Ασίας,

ζούμε τα περασμένα τα’ Αλησμόνητα

της Σμύρνης, του Τσεσμέ, της Μαγνησίας.

Τα χελιδόνια φέρνουν χαιρετίσματα

απ’ τους νεκρούς που περίμεναν εκεί κάτου

ένα τσαμπί σταφύλι απ’ τ’ αμπέλια μας

που έγιναν κοιμητήρια θανάτου.

Μακρυά απ’ τη Σμύρνη, απ’ τις πατρίδες μας.

π’ ανθίζουν της πίκρας τα λουλούδια

σα μπαγλαμάδες παίζουν τα φαρμάκια μας

και λεν Ανατολίτικα τραγούδια.

Και κλαίμε και γελάμε και χορεύουμε

και βλέπουμε καράβια ολόγυρά μας

που κάνουν σινιάλο ότι φεύγουμε

στις πόλεις που αγάπησε η καρδιά μας.

                                      

                                                               Κ.Κοφινιώτης (Η Σμύρνη στις φλόγες)

                    ~*~

Πέρα ως πέρα στη γη της Ιωνίας

δοξαστικό αχολόγησε τροπάρι!

απ’ την Κνωσό ως την Πέργαμο θεία χάρη

όπου Ελλάδα πηγή της αρμονίας.

Και ω Σμύρνη πάντα συ μαργαριτάρι

στα μαλλιά της νεράιδας Μικρασίας!

Η Μίλητος δεν είναι πια καμάρι

της Ιστορίας, της Δόξας Εφεσίας!,

οι καιροί σβήσαν τη φεγγοβολιά.

Σμύρνη, ξανά γεννήτρες είναι οι Μοίρες

(χτύπησε Ομήρων ιωνικών οι λύρες)

μεσ’ στη ζέστη της μάνας σου αγκαλιά

που ανοίγεται όλα για να τ’ αγκαλιάσει

που τα σκόρπια τα σπλάχνα της, μια πλάση

                                                           Γ. Σεφέρης (Ανατολή)

Οι μαθητές παρουσιάζουν τα ποιήματα:

 

Οι μαθήτριες που παρουσίασαν ποιήματα:

Φωτογραφίες μαθητών, καθώς λένε τις εντυπώσεις τους από την Ημέρα ποίησης:

                                                           ~*~

                              

Η μαθήτρια Δήμητρα Κουτρομάνου έγραψε ένα ποίημα για την πολιτιστική ομάδα μας:

Πριν από μήνες ήτανε

που η κ.Αγγέλη

την πόρτα του Β’1 διάβηκε

και έλαμπε σαν αστέρι

Μας έμαθε πάρα πολλά,

μας έκανε καλά παιδιά

γνώσεις πολλές μας έδωσε

και συγγραφείς μας έβγαλε

Ελάτε λοιπόν να γνωρίσετε

την Πιο Όμορφη Παρέα

όλης της τάξης τα παιδιά

που γίνανε σαν ένα

Η Κατερίνα η όμορφη

ξανθιά και καστανομάτα

έξυπνη τετραπέρατη

και γρήγορη σαν γάτα

Διαμάντω το όνομα μιας κοπελιάς

πολύτιμης  ως σαν διαμάντια

βοηθός καλή και μια καρδιά

από σπάνια πετράδια

Και δεύτερη στην παρέα μας υπάρχει Κατερίνα

επίσης όμορφη πολύ

μελαχρινή και μαυρομάτα

και με μυαλά φευγάτα

Και τώρα , μου ήρθε να σας μιλήσω

για την Βάσω και την Ιουλία

με τα μάτια τους τα θεία

και τα τέλεια αστεία

που τρελαίνουν την κυρία

Και ας πάμε τώρα στο καμάρι μας

στον Μέγα Συμεών μας

ωραίο κομψό μελαχρινό

το αγόρι μας το πονηρό

Μα ας γυρίσουμε ευθύς

στα δυο μας τα κορίτσια

τα όμορφα και σοβαρά

την Ξένια και την Κωνσταντίνα

Και ας γνωρίσουμε μετά

τους δύο Θοδωράδες

που είναι έξυπνοι πολύ

μα προκαλούν μπελάδες

Γιώργος τι όνομα και αυτό

δύσκολο κάτι για να βρω

έξυπνος και δραστήριος

νομίζω ότι είναι αρκετό

Ο Βασίλης ήσυχος είναι πολύ

λες και δεν έχει τι να πει

μα είναι καλό παιδί και ας μην μιλά

έχει μία μεγάλη δημιουργική καρδιά

Η Αγγελική , είναι και αυτή ήσυχη πολύ

μα πρέπει να γίνει πιο δυνατή

να έχει πείσμα και οργή

Το όνομα αυτό δυναμισμό μου δείχνει

και όταν την κοιτώ φεύγει μακριά η θλίψη

Θωμαή σε ευχαριστώ που τον ήλιο μου φωτίζεις

και σου εύχομαι τόσο όμορφη και γλυκιά ενήλικας να γίνεις

Φώτος και μόνο Φώτος έχει πάνω του το πλάσμα αυτό

Αναφέρομαι στη Φωτεινή που είναι καλή

έξυπνη μα και γλυκιά πολύ

Αγγελική το όνομα της

η γρηγοράδα της ίσα με χέλι

αναφέρομαι στο γίγαντα

με το σταθερό της χέρι

Η Δώρα με τα θεία της τα δώρα

το έχει ξυράφι το μυαλό

και η ομορφιά της ξεπερνά

και της Ζιζέλ και της Μπαρντό

Και ξαφνικά σαν μαγικά

ήρθε μια φίλη από τα παλιά

το όνομα της Σωτηρία

και η ομορφιά της θεία

Για το τέλος κράτησα

το καλύτερο παιδί μας

σοβαρός και όμορφος

ο λόγος για τον Βασίλη μας

Έξυπνη μήτε χαζή

θα μπορούσε κάποιος να με πει

είμαι η τρελή της παρέας αυτής

και με ποιήματα της προκοπής

Η ευχή της κ.Αγγέλης προς εμένα

είναι να γίνω μια μεγάλη ποιήτρια

εγώ μέσα από την καρδιά μου την ευχαριστώ

και με αυτόν τον τρόπο σας αποχαιρετώ!!!

                                                   

           ~*~

 EKΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

"Στο αίστημα του λαού  τ' Ανάπλι είναι το παλληκάρι ανάμεσα σ' ούλες τις χώρες και τις πολιτείες.Το ίδιο όπως η Πόλη είναι η βασίλισσα, η Βενετιά η αρχοντοπούλα, η Σμύρνη η αγαπητικιά και η Καλαμάτα η νοικοκυρά!.."

Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 2ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Αρχηγός εκδρομής: ΜΑΡΊΑ Ν. ΑΓΓΕΛΗ

Συνοδοί: ΟΛΓΑ  ΑΒΑΣΚΑΝΤΗΡΑ, ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΑΛΑΜΑΡΑ, ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ

 

 Το Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου.

 Μερικοί από τους μαθητές της πολιτιστικής ομάδας σε μια από τις αίθουσες του Μουσείου.

 Μαθητές στο χώρο του Μουσείου.

 Κανόνι στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου.

Κάποιοι από τους μαθητές της πολιτιστικής ομάδας με την κ. Μαρία Ν. Αγγέλη έξω από το Μουσείο του Ναυπλίου.
  

~*~

Εικόνες από τον χώρο του Φουγάρου.

 

Άλλες φωτογραφίες

Εντυπώσεις μαθητών από την εκδρομή:                                                         

        Στις 27 Μαρτίου πήγαμε με την Πολιτιστική Ομάδα μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Ναύπλιο. Εκεί επισκεφθήκαμε, με συνοδούς 4 καθηγητές: την κα Μαρία Αγγέλη, την κα Ανδρονίκη Καλαμάρα, την κα Όλγα Αβασκαντήρα, και το κο Κωνσταντίνο Στασινό, το πολεμικό Μουσείο και το ΦΟΥΓΑΡΟ.

        Αρχικά, μετά από την πολύωρη διαδρομή μας, επισκεφθήκαμε το Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου. Ήταν ένα τριώροφο, γραφικό κτίριο, χτιστό με πέτρα και γαλάζια παράθυρα. Εσωτερικά ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο υπήρχε έκθεση όπλων, όπως τουφέκια, πολυβόλα, σπαθιά, μαχαίρια… Επίσης υπήρχαν διάφορα απομνημονεύματα κι ημερολόγια, καθώς και το στυλό με το οποίο γράφτηκαν. Την σκληρή λογοκρισία που δέχθηκαν κάποιοι πρόγονοί μας αποδεικνύει ένας, ανοιχτός από το πλάι, φάκελος που, αφού διαβάστηκε το περιεχόμενό του, έφερε περιεχόμενο που έγραφε «ΕΛΟΓΟΚΡΙΘΗ». Επίσης στον πρώτο όροφο υπήρχαν στολές της σχολής Ευελπίδων. Συγκλονιστικές ήταν οι εικόνες των υποσιτισμένων παιδιών που έπασχαν από τυμπανισμό, και πολλών ανδρών, που ήταν κρεμασμένοι από το λαιμό, στη σειρά στα χρόνια στης κατοχής!

        Ύστερα, επισκεφθήκαμε το Φουγάρο. Αυτό ήταν εργοστάσιο κονσερβοποίησης προϊόντων ντομάτας που ανακαινίστηκε και τώρα είναι ένας πανέμορφος πολυχώρος που περιέχει καφετέρια, μία τεράστια βιβλιοθήκη, χώρο για πινγκ πονγκ και τοξοβολία, κι ένα μαγαζί με καλλιτεχνικά έργα που ήταν προς πώληση. Αφού εξερευνήσαμε το χώρο της βιβλιοθήκης και το μαγαζάκι, βγήκαμε στον εξωτερικό χώρο που ήταν, μπορώ να πω, παραμυθένιος! Οι ξύλινες κούνιες, τα μικρά σιντριβάνια, το γκαζόν και τα λουλούδια ‘ηταν όλα υπέροχα! Δεν ήθελα να φύγω.

        Ανάμεσά από αυτές τις επισκέψεις μας δόθηκε κάποιος ελεύθερος χρόνος για να δούμε την πόλη του Ναυπλίου.  Αν και είχαμε και πάρα πολύ χρόνο θέλαμε να μείνουμε κι άλλο.  Είδαμε τα γραφικά σπίτια, τα σοκάκια, τα μικρά μαγαζάκια και τις ταβέρνες και δεν τα χορταίναμε. Κ υπέροχη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου μας μάγαψε.

        Περάσαμε πολύ όμορφα και σας προτείνω να πάνε κι εσείς!

Καλογεράκη Θεοδώρα,

Β1

                       ~*~

          Με αφορμή το πολιτιστικό πρόγραμμα σχετικά με τους προσφυγές της Μικράς Ασίας που έχει αναλάβει φέτος η Β’ τάξη του 2^ου Γυμνασίου Αγρινίου «Κοσμάς ο Αιτωλός»  και με υπεύθυνη την κ. Μαρία Ν. Άγγελη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Ναύπλιο για να αναζητήσουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικές με το θέμα. Εξάλλου, στον νομό Αργολίδας όπως και σ΄ άλλα μέρη τη Ελλάδας εγκαταστάθηκαν προσφυγές.

       Η εκδρομή ξεκίνησε νωρίς το πρωί, αναχωρώντας από την πόλη μας το, Αγρίνιο. Η διαδρομή ήταν λίγο κουραστική αλλά ευχάριστη. Κατά την διαδρομή, όλα τα παΐδια είχαν ένα χαμόγελο στα χείλη. Όταν φτάσαμε είδαμε κατευθείαν το λιμάνι της πόλης.  Ήταν ένα πανέμορφο λιμάνι. Όμως δεν σταθήκαμε να θαυμάσουμε το τοπίο, αφού έπρεπε να επισκεφτούμε το Πολεμικό Μουσείο.

       Αρχικά επισκεφτήκαμε τον πρώτο όροφο που φιλοξενούσε εκθέματα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γενικά στοιχεία για το Ναύπλιο, την επανάσταση του 1821 και άλλα πολλά. Ήρθαμε πρώτη φορά σε επαφή με τα πραγματικά όπλα που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή. Έπειτα οι τόσο όμορφες και προσεγμένες στο πέρασμα του στολές τράβαγαν το βλέμμα μας. Ήταν όλες ξεχωριστές και καλοδιατηρημένες. Ανεβαίνοντας στον Β΄ όροφο, παρατηρούμε εκθέματα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, από τον Παγκόσμιο Πόλεμο και άλλα σπουδαία κατά την γνώμη μου εκθέματα. Είδαμε φωτογραφίες του Ελληνικού Στρατού και του πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το φωτογραφικό υλικό που μας έκανε να πάρουμε κι εμείς μέρος κατά κάποιο τρόπο στα γεγονότα.

         Φεύγοντας απ’ το μουσείο, είχα αποκτήσει πολλές εμπειρίες και συναισθήματα από την επίσκεψη αυτή. Ήταν συγκλονιστικό πως είχε μαζευτεί όλο αυτό το υλικό σε ένα μουσείο.

         Στη συνέχεια είχαμε ελεύθερο χρόνο για φαγητό, ξεκούραση και αγορά κάποιων αναμνηστικών δώρων. Έτσι, όλα τα παιδιά ξεχύθηκαν στα στενά σοκάκια και στα καλντερίμια της πανέμορφης αυτής πόλης. Κάτι που μου κίνησε την περιέργεια να ανακαλύψω ήταν τα ποδήλατα-άμαξεςπου ήταν τόσο γραφικά και ταίριαζαν απόλυτα με την πόλη. Ήταν συναρπαστικό και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από αυτή την περιήγηση στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.

           Επόμενη μας στάση ήταν το Φουγάρο, ένας χώρος πολύ εντυπωσιακός. Παλιότερα ήταν εργοστάσιο κονσερβοποίησης ντομάτας, μα σήμερα ήταν ένας χώρος πολύ σύγχρονος. Το μεγάλο  φουγάρο και η πέτρινη κατασκευή των κτιρίων μαρτυρούσαν την παλαιότητα του χώρους αυτού. Αυτό ήταν που έκανε το χώρο σύγχρονο μα συνάμα γραφικό και όμορφο. Έπειτα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και γυρίσαμε στο Αγρίνιο. Η διαδρομή ήταν εξαιρετική. ¨Όλοι χορεύαμε και τραγουδάγαμε . όταν φτάσαμε στο Αγρίνιο ήμασταν πολύ κουρασμένοι από όλη αυτή την ημέρα.

           Γυρίζοντας στο Αγρίνιο, είμαι πολύ χαρούμενη που βρέθηκα εκεί. Οι σκέψεις μου για το Ναύπλιο και όλα όσα επισκεφτήκαμε ήταν οι καλύτερες. Οι εντυπώσεις μου ήταν πολλές. Τα ποδήλατα-άμαξες, το εντυπωσιακό Φουγάρο, οι όμορφες στολές του Πολεμικού Μουσείου, γύριζαν μέσα στο μυαλό μου. Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο σημείο της εκδρομής ήταν όταν επισκεφτήκαμε το Φουγάρο. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και γνώρισα κάτι καινούριο.

          Τέλος, η εκδρομή αυτή ήταν μια ευκαιρία να διευρύνουμε τους ορίζοντες και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Βέβαια, δεν θα γίνονταν αυτή η εκδρομή χωρίς την  συνοδεία των καθηγητών μας κ. Αβασκαντήρας, κ. Στασινού και της κ. Καλαμάρας και χωρίς την ιδέα αυτή της κ. Αγγέλης. Είναι σίγουρα μια αξέχαστη εμπειρία που θα μας μείνει για πολύ καιρό χαραγμένη με ανεξίτηλα γράμματα στην μνήμη μου και ευχαριστούμε και όλους τους καθηγητές που βοήθησαν για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.

Μανάκη Ελισάβετ

Β²

                       ~*~

Η Β’ Τάξη του σχολείου μας ,μαζί με τους καθηγητές διοργάνωσε μια εκπαιδευτική ολοήμερη εκδρομή στο Ναύπλιο στις 27 Μάρτιου. Στη γραφική αυτή ,παλιά πόλη είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε πολλά αξιοθέατα που κάθε ένα από αυτό είχε τη δική του ιστορία να αφηγηθεί και να μας δείξει.
     Αρχικά ,το Ναύπλιο είναι μια από τις ιστορικές άλλα και ωραιότερες πόλεις της Αργολίδας. Μέσα από τα παλιά ,πλακοστρωμένα σοκάκια της ξετυλίγονται παλιές εποχές οι όποιες μας ταξιδεύουν σε μια άλλη, διαφορετική άποψη του σημερινού κόσμου και νοοτροπία .Μόλις φθάσαμε στην πόλη ο πρώτος μας σταθμός ήταν το Πολεμικό Μουσείο, το οποίο στεγάζονταν σε ένα πέτρινο, παραδοσιακό κτίριο. Στην είσοδο του στεκόταν δυο στρατιώτες οι οποίοι φρουρούσαν την είσοδο του μουσείου. Αφού πρώτα χωριστήκαμε σε ομάδες ,ανεβήκαμε μια παλιά ξύλινη σκάλα. Τα θέματα βρίσκονταν διανεμημένα σε δυο ορόφους. Αυτό που αντικρίσαμε μόλις ανεβήκαμε τη σκάλα ήταν όπλα, σπαθιά και πιστολιά τα όποια χρησιμοποιούσαν οι στρατιώτες στον πόλεμο. Επιπλέον υπήρχαν και αφίσες με τη μορφή poster στις όποιες δίνονταν πληροφορίες για τα γεγονότα και τα συμβάντα που γίνονταν κατά τη διάρκεια του Α' και Β' παγκοσμίου πολέμου. Επίσης υπήρχαν και στολές από τους στρατιώτες της σχόλης Ευελπιδων που παλιότερα στεγάζονταν εκεί .Αφού τελειώσαμε την περιήγηση στο μουσείο, βγάλαμε ομαδικές φωτογραφίες και ύστερα μας άφησαν ελευθέρους να περιηγηθούμε και να εξερευνήσουμε την όμορφη πόλη του Ναυπλίου.
     Όταν πλέον είχαμε τελειώσει από τις αγορές και τις βόλτες μας, αναχωρήσαμε για το Φουγάρο. Δεν απείχε πολύ από το Ναύπλιο. Μόλις φθάσαμε εκεί είδαμε ένα μεγάλο φουγάρο 36 μέτρων. Εκτός όμως από αυτό υπήρχαν και άλλα κτίρια, αφού παλιότερα εκεί στεγάζονταν το εργοστάσιο κονσερβοποίησης ντομάτας ,Ανθός. Οι χώροι που υπήρχαν ήταν πολύ ευρύχωροι και ευχάριστοι καθώς υπήρχε χώρος πινγκ-πονγκ και μια τεράστια, καλά διακοσμημένη βιβλιοθήκη .Στο χώρο αυτό είχαμε την ευκαιρία να αγοράσουμε πράγματα από το μαγαζί που υπήρχε. Αφού ξεκουραστήκαμε για αρκετή ώρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
    Η εκδρομή αυτή υπήρξε μια σημαντική πηγή γνώσεων και πληροφοριών ,αλλά επίσης μας δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσουμε και να απολαύσουμε μια από τις πιο όμορφες και ιστορικές πόλεις της Ελλάδας, το Ναύπλιο.

Μιχοπούλου Βασιλική 

Β2