Οκτώβριος 2012

Μετά από όλα όσα είχαμε διαβάσει και ακούσει σχετικά με την Σμύρνη, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον ξεριζωμό και την εγκατάσταση των Προσφύγων στην Ελλάδα, είχαμε αποκτήσει αρκετές γνώσεις και πολλή ευαισθησία πάνω στα θέματα αυτά.

·         Η φιλόλογός μας μάς προέτρεψε να γράψουμε ένα δικό μας ποίημα, διήγημα ή παραμύθι το οποίο θα παρουσιάζαμε κάποια μέρα στην τάξη. Αρκετά παιδιά το δεχτήκαμε με προθυμία.

·         Επίσης η καθηγήτριά μας πρότεινε, αν θέλαμε, να προχωρήσουμε την έρευνα γύρω από την Σμύρνη, τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους Πρόσφυγες, όχι πια στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, αλλά ως Πολιτιστικό Πρόγραμμα. 

Όλοι σχεδόν οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου δεχτήκαμε με ενθουσιασμό την πρόταση της Κ. Μαρίας Αγγέλη. Είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον μας.

Θέλαμε να μάθουμε κι άλλα!

Στο Αγρίνιο Αιτωλ/νίας, στην πόλη μας, είχαν εγκατασταθεί Πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Μπορούσαμε να βρούμε πληροφορίες και στοιχεία γι’ αυτούς.

Η καθηγήτριά μας είπε ότι μπορούσαμε να καταγράψουμε προφορικές μαρτυρίες από τους Πρόσφυγες δεύτερης γενιάς που ζουν σήμερα στην πόλη μας.

Η ίδια θα μας έδινε οδηγίες πάνω στην καταγραφή προφορικών συνεντεύξεων και στην μελέτη τους…

Μας άρεσε πολύ η ιδέα!

·         Έτσι  αρχίζαμε να σκεπτόμαστε και να προτείνουμε στην κυρία Τίτλους του Πολιτιστικού Προγράμματος.

            Μετά από συζήτηση καταλήξαμε:

          << Από τα Ματωμένα Χώματα στη νέα Πατρίδα…

                Ο ξεριζωμός, η Προσφυγιά και η νέα Ελπίδα! >>

‘‘ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ’’

                         

                              Σμύρνη στον κόσμο ξακουστή,

                              έρωτας η μυρωδιά σου.

                              Μία κραυγή, μία ζωή,

                              σκότος στο πέρασμά σου.

                               Όνειρα ανήμπορα, ζωές

                               σκοτώνουν οι εχθροί σου,

                               μια ζάλη, μια λιποθυμιά,

                               τ’ ακάλυπτο  κορμί σου.

                               Πρόσφυγας έγινε ο άνθρωπος,

                               καπνός τα όνειρα του,

                               τα παλικάρια σφάζονταν,

                               μέσα στην αγκαλιά σου.

                                Και ξένοι εγίνανε πολλοί,

                                στα άγνωστα να πάνε,

                                δίχως σκοπό, δίχως ζωή,

                                πίσω να μην γυρνάνε.

                                 Ξενίτεψες, ξενίτεψες

                                 τα όμορφα κορίτσια,

                                 κορίτσια αθώα και αγνά,

                                 σαν γιασεμιά τη νύχτα.

                                 Κομμένα χέρια πλημμύρισαν

                                 της θάλασσας τα βάθη,

                                 πτώματα δίχως σώματα,

                                 ελπίδες δίχως πάθη.

Κόσμος πολύς μα απόμακρος,

τα δύσμοιρα παιδιά σου,

περίμενε μια μαχαιριά,

να δώσει στην καρδιά σου.

Αρρώστιες εκπλήρωναν,

θανάτους χίλιους τόσους,

η φτώχεια και η πείνα εθέριζαν

τους άμοιρους ανθρώπους.

Κι αφού εσύ εγκατέλειψες

τα δύστυχα παιδιά σου,

εκείνα έχασαν ζωή,

τιμή και τ’ άρωμα σου.

Και ξάφνου επήδηξαν απέ

στα πλοία να ανεβούνε,

βούλιαξαν βάρκες και καράβια

τα παιδιά τους να σωθούνε.

Ποτίσανε τα αίματα

της Σμύρνης τ’ ακρογιάλι,

ψαρεύονταν τα σώματα

για λίγο “κρύο” χρυσάφι.

Αθώα σώματα πολλά,

έθαψε η θάλασσα σου,

και σ’ άλλη γη σ’ άλλη στεριά

βρέθηκαν τα παιδιά σου.

Ξένοι-γνωστοί ,ξένοι πολλοί,

τη “μάνα” τους να ψάχνουν,

γονείς και αδέρφια, ζωές πολλές,

την Σμύρνη τους να χάνουν.

Σμύρνη στον κόσμο ξακουστή,

πατρίδα μου μοιραία,

μες στην καρδιά σε χάραξα

να σε θυμάμαι πάντα,

σαν μια γυναίκα διάσημη,

σαν πρωινή λιακάδα.

Κουτρομάνου Δήμητρα

μέλος της πολιτιστικής ομάδας

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας η καθηγήτριά μας Μαρία Ν. Αγγέλη, μας έφερε CD και ακούσαμε Σμυρναίικα τραγούδια :

<<Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι
             στο ντουνιά δεν έχει γίνει
              κάηκε και ‘γινε στάχτη
               κι έβγαλ΄ ο Κεμάλ΄ το άχτι

               Κάηκε κι ένα σχολείο
               που΄ ταν Παρθεναγωγείο
               κάηκε και μια δασκάλα
              που΄ ταν άσπρη σαν το γάλα

              Κάηκε το Σταυροδρόμι
              κι ο Μπουγιούκ ντερές ακόμη
              Σμύρνη, φτωχομάνα Σμύρνη
              που ναι η ομορφία σου εκείνη! >>

                                            [παραδοσιακό τραγούδι]

Ακούσαμε και χορευτικά τραγούδια. Εκεί ήταν που μερακλωθήκαμε και σηκωθήκαμε για χορό. Κάποια παιδιά ήξεραν να χορεύουν πολύ καλά, γιατί διδάσκονται παραδοσιακούς χορούς. Όλοι χορέψαμε και το χαρήκαμε!

        << Θα σπάσω κούπες για τα λόγια που΄πες
              και ποτηράκια για τα πικρά λογάκια
              αμάν άμαν, πια μικρό μην κλαις
    
               Σπάω τα πιάτα για τα δύο σου μαύρα μάτια
               Σψές το βράδυ είδα στ’ όνειρό μου
               πως είχες τα μαλλάκια σου ριγμένα στο λαιμό μου
            αμάν άμαν, πια μικρό μην κλαις
            αμάν άμαν, κι έχεις ό,τι θες
              Σπάω τα πιάτα για τα δυο σου μαύρα μάτια»