Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ.

Οκτώβριος 2012

Όλοι οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου είδαμε το ντοκιμαντέρ:

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

1922

[NATIONAL GEOGRAPHIC]

·       Η φιλόλογος μας κ. Μαρία Ν. Αγγέλη μας είχε αφηγηθεί με απλά και κατανοητά λόγια τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν τότε (1912-1922). Επίσης μας είχε διαβάσει και αποσπάσματα από διάφορα βιβλία. Έτσι μπορέσαμε να καταλάβουμε πολλά πράγματα και να τα εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας σχετικά με την Σμύρνη, την Μικρασιατική Καταστροφή, τον ξεριζωμό, την προσφυγιά και τη νέα Ελπίδα!

Είδαμε: Η απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη

 έγινε το Μάιο του 1919.

Ο στρατός στην προκυμαία της Σμύρνης έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους Έλληνες της πόλης.

Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ευλογούσε τους επιβιβαζόμενους.

Οι γαλανόλευκες σημαίες κυμάτιζαν στα κτήρια.

Η πυρπόληση της Σμύρνης

·        Είδαμε εικόνες της πυρπολημένης Σμύρνης. Η ωραία πόλη καιγόταν από την αρμένικη συνοικία μέχρι την ελληνική…

Σύμφωνα με μαρτυρίες ξένων και Ελλήνων μαρτύρων που μας διάβασε η φιλόλογος μας, ήταν ένας προμελετημένος εμπρησμός…

Η διευθύντρια της Αμερικανικής Σχολής Minie Mills, μια θαρραλέα Αμερικανίδα αναφέρει ότι είδε:

«Τους Τούρκους να μεταφέρουν δοχεία πετρελαίου εις τα σπίτια από τα οποία αναπηδούν αμέσως φλόγες μόλις έφευγαν…»

·         Είδαμε κι άλλες εικόνες, μετά την πυρπόληση της Σμύρνης:

Οι κάτοικοί της, άστεγοι και πανικόβλητοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να βρουν κάποιο πλωτό μέσο, να επιβιβαστούν στα συμμαχικά πλοία που ήταν στο λιμάνι. Αλλά οι σύμαχοι δεν βοηθούσαν…

Ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη το 1922, Τζόρτζ Χόρντον, γράφει:

«Η τελευταία εικόνα της άτυχης Σμύρνης χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου: Τεράστια σύννεφα καπνού να ανεβαίνουν ψηλά, ως τον ουρανό, αμέτρητα πλήθη προσφύγων να συνωστίζονται στη στενή προκυμαία και ένας πάνοπλος και παντοδύναμος στόλος να παρακολουθεί αμέτοχος, από πολύ κοντά τα όσα συνέβαιναν…»

·     Είδαμε ακόμα χιλιάδες πρόσφυγες και αποβιβάζονται στην μητέρα Ελλάδα.

Ταλαιπωρημένοι, ψυχικά τραυματισμένοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά προσπαθούν να επιβιώσουν στα πρώτα προσφυγικά καταλύματα (καλύβες, παράγκες, σκηνές).

Κι όμως αυτοί οι ξεριζωμένοι άνθρωποι πάλεψαν με “νύχια και με δόντια” και ρίζωσαν στη νέα Πατρίδα!

Οι πρόσφυγες είχαν ζήσει σε τόπους με μεγάλη πολιτιστική ανάπτυξη. Αυτή τη μετέφεραν και στη νέα τους Πατρίδα. Και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σημερινής ελληνικής ταυτότητας…

1922.Πειραιάς.Η προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. Σκηνές τοποθετημένες σε πλατεία του Πειραιά για την πρόχειρη στέγαση των προσφύγων. Στο έδαφος τα υπάρχοντα των προσφύγων

Πειραιάς. Πρόσφυγες από την Μικρά Ασία κατά την άφιξη τους στον Πειραιά.