Ο Κάσπαρ Χάουζερ στην έρημη χώρα, Δημήτρης ΧατζήςΔημιουργική Γραφή: Γράμμα στον ξενιτεμένο  Κώστα (και απάντηση) Διδάσκει:η Μαρία Ν. ΑγγέληΓράφουν: οι μαθητές της Β' Τάξης 2ου Γυμνασίου Αγρινίου

Α). Γράφει: η Angjela Gjedocaj/Άντζελα Γκεντοτσάι

      Αγαπητέ Κώστα,
  Σου γράφω για να σου πω μερικά πράγματα για το πώς θα μπορούσες να διώξεις αυτή σου τη στεναχώρια.
  Καταρχήν, ξέρω πως στην πατρίδα σου δεν έχεις κανέναν. Βέβαια ούτε εδώ έχεις έναν δικό σου άνθρωπο, αλλά επειδή δεν έχεις οικογένεια δεν σημαίνει πως τα παρατάς. Δηλαδή πρέπει κι εσύ ως άνθρωπος να κάνεις την δική σου οικογένεια. Ήρθε λοιπόν η ώρα να σταματήσει η μιζέρια σου και να φτιάξεις την ζωή σου.
  Λοιπόν, γνωρίζω πως αγαπάς την δουλειά σου και επειδή δεν έχεις τι άλλο να κάνεις όταν γυρνάς σπίτι, κάθεσαι περισσότερες ώρες στην δουλειά σου. Όμως αυτό θα σταματήσει για να πας και να γνωρίσεις ανθρώπους και να γίνεις φίλος με αυτούς.
  Επίσης έχω προσέξει πως η Κατερίνα, που μένει κοντά στον μπακάλη, δείχνει μια συμπάθεια για εσένα. Γι'αυτό κανόνισε να φτιάξεις την ζωή σου και δώσε μια ευκαιρία στην Κατερίνα, ακόμη και σε εσένα. Έτσι δεν θα νιώθεις ξένος ούτε μόνος. Κι όταν γυρνάς από την δουλειά σου θα έχεις κάποια να σε περιμένει στο σπίτι. Παρακαλώ μη νιώθεις λυπημένος και φτιάξε την ζωή σου.

Η κόρη του μπακάλη,           

Αναστασία                  

Απάντηση:
      Αγαπητή Αναστασία,
 Έλαβα το γράμμα σου και το εκτιμώ το πως ένας άνθρωπος θα βοηθούσε έναν ξένο και μοναχικό άνθρωπο σαν εμένα και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό.
  Καταρχήν, με βοήθησες να κάνω ένα πράγμα που εγώ δεν μπορούσα ούτε να το σκεφτώ, να κάνω φίλους. Και ξέρεις, μόλις βγήκα λίγο στην γειτονιά, ήρθαν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι θέλησαν να με γνωρίσουν. Αυτό που με χαροποίησε περισσότερο ήταν πως κάποιοι θέλησαν να γίνουν και φίλοι μου. Βέβαια σου οφείλω πολλά ευχαριστώ! Με βοήθησες να φτιάξω τη ζωή μου και πάνω από όλα μου είπες για την Κατερίνα. Πραγματικά δεν θα το πιστέψεις, σε έναν μήνα από τώρα παντρευόμαστε! Επίσης θέλω να πω πως δεν ήξερα πόσο όμορφα είναι να έχεις φίλους. Είναι σαν να έχεις μια αληθινή οικογένεια, αυτό  που δεν είχα μέχρι τώρα... Βέβαια το καλύτερο είναι ότι μόλις γυρνάω από τη δουλειά στο σπίτι έχω έναν άνθρωπο να με περιμένει, να μου φτιάχνει φαγητό και να με φροντίζει. Ξέρω πως είναι δύσκολο να ξεχάσεις τη στεναχώρια ότι είσαι ξένος, αλλά, με την Κατερίνα στο πλευρό μου, σίγουρα θα είναι εύκολο να το ξεχάσω!

Σε ευχαριστώ,                

Κώστας    

Β). Γράφει: η Αδαμαντία- Άννα Γκρίζη

      Αγαπημένε μου Κώστα,
  Σε βλέπω από το μπαλκόνι μου κάθε βράδυ να περιπλανιέσαι άσκοπα και μαυρίζει η ψυχή μου. Τα ρούχα σου φτωχά, το βλέμμα σου ήρεμο και μελαγχολικό . Έτσι  αποφάσισα να βάλω λίγα χρήματα στην άκρη για να σε βοηθήσω.
Με τα χρήματα και την επιμέλεια την δική μου, θα πας σχολείο και θα  μένεις σε ένα μικρό αλλά περιποιημένο σπιτάκι. Επίσης θα αγοράσεις καινούργια ρούχα και βιβλία. Τέλος, κάθε μεσημέρι θα σε επισκέπτομαι με τα παιδιά μου,  φέρνοντάς σου φαγητό και κάνοντάς σου παρέα.
Ελπίζω η προσφορά και η βοήθεια μου να σε βοηθήσουν και να σε κάνουν να νιώσεις ένας από εμάς.

                                                                                                  Με  αγάπη,

Η γειτόνισσα            

Απάντηση:
      Πολυαγαπημένη μου γειτόνισσα,
  Έλαβα το γράμμα σου και μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα αρκετά με την κίνηση και την προσφορά σου προς εμένα. Κανένας άλλος δεν μου έχει απλώσει το χέρι και έχει νοιαστεί για μένα σε αυτήν την πόλη, παρά μόνο εσύ. Και να ξέρεις ότι όλα αυτά τα λαμβάνω υπόψη μου.
  Για παράδειγμα όταν νοικιάσουμε αυτό το ωραίο και μικρό σπιτάκι που λες, θα φτιάχνω για εσένα και τα παιδιά σου, μια ελληνική σπεσιαλιτέ :χοιρινό στον φούρνο! Είναι το μόνο πράγμα που ξέρω και θυμάμαι από τον τόπο μου. Τέλος, θα είμαι στο πλευρό σου και θα σε στηρίζω και εγώ όπως εσύ, όταν με έχεις ανάγκη.
  Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ για την προσφορά σου και εύχομαι τα καλύτερα για εσένα και τα παιδιά σου. 

                                                                                                       Με αγάπη,           

Κώστας             

Γ). Γράφει: ο Παναγιώτης Γκρίζης
   
      Κύριε Κώστα,
  Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί τυχαία διάβασα τη βιογραφία σας που την έγραψε ο Δημήτρης Χατζής. Συγκινήθηκα πολύ από αυτά που διηγείστε γι' αυτό και θέλησα να σας γράψω μήπως και μπορέσω να σας βοηθήσω να νιώσετε καλύτερα. Θέλω να σας πω πως έχω πολλούς συγγενείς που ζουν το ίδιο με σας αλλά  ποτέ δεν το βάλανε κάτω. Θα μπορούσατε αφού είστε τόσο καιρό εκεί να έχετε μάθει τη γλώσσα για να επικοινωνείτε με τους ανθρώπους.Έτσι  θα γεμίζατε το χρόνο σας και θα μαθαίνατε κιόλας... Επίσης δεν θα πρέπει να είστε τόσο απόμακρος από τους ανθρώπους γύρω σας. Προσπαθήστε να βρείτε κάποιον φίλο για να μπορείτε να μοιράζεστε όλα αυτά που σας στεναχωρούν. Βρείτε ανθρώπους από την πατρίδα μας γιατί δεν νομίζω πως είστε ο μόνος Έλληνας εκεί. Δεν πρέπει να βλέπετε τα πράγματα μόνο από την αρνητική τους πλευρά. Μπορεί να είστε μετανάστης και να ζείτε  μακριά από την πατρίδα αλλά έχετε δουλειά. Στη χώρα μας που ζούσατε πριν δεν είχατε. Σκεφτείτε επίσης ότι είναι χιλιάδες άνθρωποι στη δική σας θέση ή και σε χειρότερη. Αλλά πάνω από όλα μην ξεχνάτε ότι μέσα από τις δυσκολίες της ζωής γινόμαστε πιο δυνατοί.

Σας σκέφτομαι,        

Παναγιώτης          

Απάντηση:
      Αγαπημένε μου Παναγιώτη,
  Πήρα το γράμμα σου και διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που μου έγραψες. Με έκαναν να δω τα πράγματα διαφορετικά. Πρέπει να σου πω πως ήδη έχω ξεκινήσει να μαθαίνω τη γλώσσα και άρχισα δειλά- δειλά να  επικοινωνώ με τους ανθρώπους εδώ. Ανακάλυψα και μια περιοχή όπου εκεί ζουν πολλοί άνθρωποι από την πατρίδα μας. Κάθε Κυριακή διοργανώνουν γιορτή σε μια λέσχη. Εκεί μαγειρεύουν τα φαγητά του τόπου μας και ακούνε την παραδοσιακή μας μουσική. Νιώθω ότι είμαι στην πατρίδα. Η διάθεση μου έχει αλλάξει πολύ και έτσι είμαι και πολύ καλύτερος και στη δουλειά μου. Άρχισε να μου αρέσει πια η ζωή μου εδώ και σε αυτό με βοήθησες και εσύ με αυτά που μου έγραψες. Όμως ποτέ δεν θα σταματήσει να υπάρχει η νοσταλγία για την πατρίδα μας...

Σε ευχαριστώ με αγάπη,

Κώστας

     
Δ). Γράφει: η Διονυσία Γεωργίου

      Αγαπητέ Κώστα,
  Όλον αυτό τον καιρό, σε βλέπω να πηγαινοέρχεσαι για δουλειά και γενικά κάνεις μια συγκεκριμένη διαδρομή κάθε μέρα. Γράφω για να σου πω πως έχεις μια μονότονη ζωή, αλλά μπορείς να την αλλάξεις.
  Έχω παρατηρήσει πως είσαι μόνος. Κανείς δεν είναι μαζί σου ποτέ. Ούτε στο σπίτι υπάρχει κάποιος να σε βοηθήσει. Καταλαβαίνω πως η ζωή σου είναι πολύ δύσκολη, εφόσον δεν έχεις κανέναν για να στηριχτείς. Βλέποντας τη δυσκολία σου, πραγματικά θέλησα να σε βοηθήσω στα προβλήματα σου. Σου προτείνω να ξεχάσεις το παρελθόν και να συνεχίσεις τη ζωή σου, κάνοντας καινούργιους φίλους και παρέες...  Ελπίζω να κατανοήσεις αυτά που σου είπα και να ανοιχθείς περισσότερο στον έξω κόσμο. Γιατί πρέπει να ξέρεις, πως ένας ξένος μπορεί να γίνει γνωστός και να αλλάξει την ζωή του αν πραγματικά το θελήσει ο ίδιος.
Είμαι πρόθυμη να σε βοηθήσω.

Με αγάπη,              

Η γειτόνισσά σου        

Απάντηση:
      Αγαπητή γειτόνισσα,
  Τα λόγια σου πραγματικά με συγκίνησαν. Μου γράφεις πως θέλεις να με βοηθήσεις. Πως από καιρό με παρατηρείς και ξέρεις πως είμαι μόνος. Δεν ξέρω ποια είσαι και γιατί με πρόσεξες αλλά σε ευχαριστώ. Τα λόγια σου, μου φάνηκαν σαν μια ακτίνα φωτός μέσα στα σκοτάδια της ζωής μου. Τέτοιοι άνθρωποι σαν εσένα σπάνια βρίσκονται πια. Νιώθω πως ο Θεός με λυπήθηκε και έστειλε έναν άγγελο να με βοηθήσει. Μου έδωσες δύναμη να προχωρήσω και να αρχίσω να  πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο.
  Θα ήθελα να σε γνωρίσω από κοντά. Να μιλήσουμε. Αυτό θα ήταν το πιο όμορφο όνειρο για εμένα. Μη με ξεχάσεις. Γράψε μου πάλι ή έλα να συναντηθούμε. Έχω τόσα να σου πω για την ζωή μου. Θέλω να τα μοιραστώ με κάποιον που με νοιάζεται αληθινά. Δεν θέλω να είμαι άλλο μόνος!

Με αγάπη,             

Κώστας 

             
Ε) Γράφει: η Κων/να Θώδη

      Φίλε Κώστα,
  Γεια σου! Ελπίζω να είσαι καλά! Αν και ξέρω πόσο μόνος νιώθεις... Όμως θέλω να σου θυμίσω κάποια πράγματα. Όπως για παράδειγμα τη ζωή σου πριν. Τότε ήσουν χαρούμενος. Θυμάσαι; Θυμάσαι πως παίζαμε στις αλάνες κάθε Κυριακή; Αλλά και πιο μετά πάλι ήσουν καλά! Αυτά πρέπει να θυμάσαι και να χαμογελάς. Γιατί η ζωή είναι μικρή και πρέπει να χαίρεσαι όσο την έχεις. Βέβαια ξέρω ότι όλα αυτά δεν είναι τόσο εύκολα. Ξέρω ότι δεν έχεις κανέναν δικό σου άνθρωπο... Σε καταλαβαίνω! Και εγώ τα ίδια ακριβώς συναισθήματα ένιωθα όταν ήρθα εδώ στη Σκωτία. Αλλά δεν το έβαλα κάτω και τώρα είμαι καλά. Έχω και τη δική μου οικογένεια εδώ. Λοιπόν αυτό που θα σου πρότεινα να κάνεις είναι να έρθεις πιο κοντά με τους άλλους στη δουλειά. Και σιγά-σιγά θα δεις πως όλα θα φτιάξουν. Εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί και λυπάμαι για αυτό! Όμως θα σου στέλνω συνέχεια γράμματα και σου υπόσχομαι ότι με την πρώτη ευκαιρία θα σε επισκεφτώ. Μου λείπεις πολύ παιδικέ μου φίλε... Μακάρι να ήμασταν μαζί όπως παλιά!

 Δικός σου,           

Νίκος               

ΣΤ). Γράφει: η Κων/να Αρκουμάνη:

      Κύριε Κώστα,
  Ως γειτονάκι σας, σας παρατηρώ καθημερινά που πηγαίνετε στη δουλειά σας. Φαίνεται πως υποφέρετε και νιώθετε μια αξεπέραστη μοναξιά. Δεν χρειάζεται να σας παίρνει από κάτω, μπορείτε να έρχεστε να περνάμε χρόνο μαζί, να παίζουμε επιτραπέζια, να ακούμε μουσική και να διαβάζουμε βιβλία.
 Μπορείτε επίσης να κοινωνικοποιηθείτε λίγο περισσότερο έτσι ώστε να κάνετε περισσότερους φίλους. Επειδή και εγώ σε πιο μικρή ηλικία αναγκάστηκα να μεταναστεύσω, καταλαβαίνω τον πόνο σας... Σιγά-σιγά θα συνηθίσετε.Θα το δείτε. Δεν πρέπει να νιώθετε μειονεκτικά αλλά να νιώθετε ικανός που μπορείτε και επιβιώνετε μόνος σας. Να βγαίνετε έξω για να ξεχνιέστε και να αφήνετε πίσω τις δυσάρεστες σκέψεις που σας βασανίζουν. Ξεχάστε την παλιά σας ζωή και ξεκινήστε μία νέα. Γεμάτη φίλους και χαρές. Δεν θέλω να σας βλέπω άλλο να υποφέρετε. Θέλω να σκέφτεστε  θετικά, να σκέφτεστε πως άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα. Δεν έχουν στέγη, τροφή  και  δεν μπορούν να επιβιώσουν. Περάσατε δύσκολα αλλά τώρα είστε εδώ υγιέστατος και πρέπει να νιώθετε πολύ τυχερός γι' αυτό!

Με εκτίμηση,             

Το γειτονάκι σας