Γράμμα ενός Έλληνα μετανάστη
Γράφει ο Δημοσθένης Τρυφιάτης, μαθητής Β4 Γυμνασίου
Νέα Ζηλανδία, 18 Δεκεμβρίου 2014
Αγαπημένη μου Μητέρα,
Χθες έλαβα το γράμμα σου το οποίο δε χόρταινα να διαβάζω με τα τόσα νέα. Τι γίνεται με την αδερφή μου μαζί με τον Γιάννη. Μακάρι, να μάθω ότι παντρεύτηκαν και ότι έφτιαξαν τη ζωή τους. Ευχαριστήθηκα που είχες τόσο κόσμο στη γιορτή του πατέρα μου. Να του πεις χρόνια πολλά από εμένα και όσον αφορά το δώρο του αγόρασα κάτι με όσα λεφτά μπορούσα. Πιστεύω τον Απρίλιο να έρθω να σας δω. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα φαγητά που μου έστειλες, αλλά άλλη φορά να μην χρεώνεσαι τόσο.
Έγραψα, επίσης και στον αδερφό μου. Είχε ανησυχήσει παίρνοντας με τηλέφωνο λέγοντας ότι αν κάτι δεν πήγαινε καλά να γυρίσω πίσω. Του έγραψα ότι χρειάστηκε να επισκεφτώ γιατρό τέσσερις φορές. Γιατί πράγματι ήμουν άσχημα από μελαγχολία και αυτό όχι γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ασχοληθώ με κάτι, αλλά για λόγους νοσταλγίας.
Δεν ξέρεις, μητέρα, πως αργούν να περάσουν οι ώρες σκεφτόμενος την πατρίδα και όλους τους συγγενείς. Μου έγινε εφιάλτης, και το πρωί ξυπνάω με την σκέψη σας. Ο γιατρός μου έδωσε ηρεμιστικά , αλλά δε με βοηθάν και πολύ. Από σήμερα επίσης ξεκίνησα τη δουλειά. Άρχισα να μαθαίνω τα διάφορα μηχανήματα και να γίνομαι φίλος με τους άλλους.
Πες του αδερφού μου ότι τώρα πηγαίνω καλύτερα και με τη σκέψη ότι θα εργάζομαι θα ησυχάσουν τα νεύρα μου. Ελπίζω να πάρω και λίγο βάρος γιατί έχω ήδη χάσει 4 κιλά. Είμαι τώρα 53. Αυτή τη στιγμή έχουμε μεσημεριανή διακοπή...
Γράφε μου όσο μπορείς πιο συχνά, τα γράμματα σου μου δίνουν αισιοδοξία, τα νέα σας που μαθαίνω. Πες της αδερφής μου ότι θα της απαντήσω αύριο. Πιστεύω να μάθω τα ευχάριστα !!!
Σε φιλώ
ο γιός σου Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου