Μετανάστευση: Από τη Μολδαβία στην Αιτωλοακαρνανία…

IN Επικαιρότητα / ON ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 18, 2014 AT 9:00 ΠΜ /

Γράφει η  Μαρία Ν. Αγγέλη,Δρ. Κοινωνικής Λαογραφίας, με αφορμή τη σημερινή (18 Δεκεμβρίου), Παγκόσμια Ημέρα 

Γράμμα ενός  Έλληνα μετανάστη

Γράφει ο Δημοσθένης Τρυφιάτης, μαθητής Β4 Γυμνασίου

                                                                                    Νέα Ζηλανδία, 18 Δεκεμβρίου 2014

Αγαπημένη   μου  Μητέρα,   

Χθες  έλαβα  το  γράμμα  σου  το  οποίο  δε  χόρταινα  να  διαβάζω  με  τα  τόσα  νέα.  Τι  γίνεται  με  την  αδερφή  μου  μαζί  με  τον  Γιάννη. Μακάρι,  να  μάθω  ότι  παντρεύτηκαν και  ότι έφτιαξαν   τη  ζωή  τους.  Ευχαριστήθηκα  που  είχες  τόσο  κόσμο  στη  γιορτή  του  πατέρα  μου.  Να  του  πεις  χρόνια  πολλά  από  εμένα  και  όσον  αφορά  το  δώρο  του  αγόρασα  κάτι  με  όσα  λεφτά  μπορούσα.  Πιστεύω  τον  Απρίλιο  να  έρθω  να  σας  δω.  Σε  ευχαριστώ  πάρα  πολύ  για  τα  φαγητά  που  μου  έστειλες,  αλλά  άλλη  φορά  να  μην  χρεώνεσαι  τόσο.

Έγραψα,  επίσης  και  στον  αδερφό  μου.  Είχε  ανησυχήσει  παίρνοντας  με  τηλέφωνο  λέγοντας  ότι  αν  κάτι  δεν  πήγαινε  καλά  να  γυρίσω  πίσω.  Του  έγραψα  ότι  χρειάστηκε  να  επισκεφτώ   γιατρό  τέσσερις  φορές.  Γιατί  πράγματι  ήμουν  άσχημα  από  μελαγχολία  και  αυτό  όχι  γιατί  δεν  υπάρχει  τρόπος  να  ασχοληθώ  με  κάτι,  αλλά  για  λόγους  νοσταλγίας.

Δεν  ξέρεις,  μητέρα,  πως  αργούν  να  περάσουν  οι  ώρες  σκεφτόμενος  την  πατρίδα  και  όλους  τους  συγγενείς.  Μου  έγινε  εφιάλτης,  και  το  πρωί  ξυπνάω  με  την  σκέψη  σας.  Ο  γιατρός  μου  έδωσε  ηρεμιστικά , αλλά  δε  με  βοηθάν  και  πολύ.  Από  σήμερα  επίσης  ξεκίνησα  τη  δουλειά.  Άρχισα  να  μαθαίνω  τα  διάφορα  μηχανήματα  και  να  γίνομαι  φίλος  με  τους  άλλους.

 Πες  του  αδερφού  μου  ότι  τώρα  πηγαίνω  καλύτερα  και  με  τη  σκέψη  ότι  θα  εργάζομαι  θα  ησυχάσουν  τα  νεύρα  μου.  Ελπίζω  να  πάρω  και  λίγο  βάρος  γιατί  έχω  ήδη  χάσει  4  κιλά.  Είμαι  τώρα  53.  Αυτή  τη  στιγμή  έχουμε  μεσημεριανή  διακοπή...

 Γράφε  μου  όσο  μπορείς  πιο συχνά,  τα  γράμματα  σου  μου  δίνουν  αισιοδοξία,  τα  νέα  σας  που  μαθαίνω.  Πες  της  αδερφής  μου  ότι  θα  της  απαντήσω  αύριο.  Πιστεύω  να  μάθω  τα  ευχάριστα !!!

Σε  φιλώ

 ο  γιός  σου  Νίκος

H ιστορία ενός ξενιτεμένου Έλληνα

Γράφει ο Χρήστος  Μπιτάκος, μαθητής Β Γυμνασίου

Πριν από 25 περίπου χρόνια ένας Έλληνας, ο Γιάννης, έφυγε από το χωριό Γουριώτισσα Αιτωλοακαρνανίας για το εξωτερικό.Ήθελε να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του.Τότε οι καιροί ήαν δύσκολοι και οι Έλληνες δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί.Πήρε την απόφαση να φύγει για οικονομικούς κυρίως λόγους.Μάζεψε τις οικονομίες του λοιπόν και έφυγε …

Το ταξίδι μεγάλο και δύσκολο.Έπρεπε να φύγει από την Ελλάδα με πλοίο για Ιταλία.Το πλοίο έκανε πολλές ώρες να φτάσει.Ταλαιπωρήθηκε αλλά ήταν αποφασισμένος να φτάσει στη Γερμανία.Μόλις έφτασε Ιταλία πήρε αμέσως το τρένο για Αυστρία με τελικό προορισμό τη Γερμανία.

Μετά από 32 ώρες επιτέλους έφτασε στο Αννόβερο!Εκεί ήταν δύσκολα.Δεν ήξερε τη γλώσσα και δεν είχε πού να κοιμηθεί.Κάποιος έλληνας τον βοήθησε να βρει δουλειά και στέγη.

Η δουλειά όμως δύσκολη.Άλλοτε σε οικοδομές και άλλοτε σε εργοστάσια.Μπόρεσε και μάζεψε κάποιες οικονομίες και αγόρασε δικό του σπίτι.Πάλι συνέχισε ίδιες δουλειές, αλλά με οικονομία κατάφερε να ανοίξει δικό του μαγαζί και συγκεκριμένα εστιατόριο μικρό αλλά καλό.

Στη συνέχεια μπόρεσε και μάζεψε  κάποια χρήματα και άνοιξε και δεύτερο και τρίτο και τέταρτο… μέχρι που έφτασε να έχει αλυσίδα εστιατορίων με το όνομα «Ακρόπολη» σε όλο το Αννόβερο.

Σήμερα έχει μια πολυμελή οικογένεια και μια μεγάλη περιουσία.Είναι ευχαριστημένος με όσα κατάφερε.

Σημείωση:η ιστορία του Γιάννη είναι αληθινή.

                     Οι Μετανάστες

Πώς μπορούν να φύγουνε σε άλλη χώρα,

τι τους κάνει να ελπίζουνε σ’ αυτή;

Όμως θα ΄ρθουν πάλι ελπιδοφόρα

και θα κάνουν την κυρά μου γελαστή.

Θα γυρίσουν πάλι τα παιδιά μας

από την χώρα τη φαρμακερή,

και θα έρθουν πίσω στην Ελλάδα

και θα αρχίσουν το γέλιο απ’ την αρχή.

Πώς μπορούν να επιβιώσουνε ξανά

δίχως χρήματα ,κουράγιο και δουλειά;

Μα δεν γίνεται να επιστρέψουνε κυρά

και να αφήσουν πίσω τους την ξενιτιά.

Έτσι κάνουνε και αυτοί οι μετανάστες

που δεν έχουνε να ζήσουν μ ’ακριβά,

μόνο η φτώχεια κυριεύει τα παιδιά

και συνέχεια τους σπαράζει την καρδιά.

Πώς μπορούν να ανταπεξέλθουν σ’ αυτά

και να ζήσουνε για πάντα φτωχικά;

Η προσποίηση του ωραίου δεν ταιριάζει

όταν ξέρεις ότι πας να λυτρωθείς

απ’ τα βάσανα της χώρας της μικρής.

Αχ, τα καημένα χελιδόνια

που μεταναστεύουν ξαφνικά

όταν πιάνει η μπόρα, το χαλάζι

πως θα βρούνε πάλι μια φωλιά;

Εύχομαι η ξενιτιά

να επουλώσει πάλι τα δεινά

που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν συχνά

από πολέμους , λύσσα και καθόλου ανθρωπιά.

Μην ανησυχείς κυρά,

η μετανάστευση δεν είναι κακομοιριά

τα παιδιά μας τα καλά

θα γυρίσουν στη πατρίδα τους ξανά

με γέλιο, αγάπη, ξεγνοιασιά

αλλά πάντα με χαρά.

                                                                       Σκόνδρα Βάλια

Γράμμα ενός μετανάστη

Γράφει ο Δημήτρης Τσούτσας, μαθητής της Β' Γυμνασίου

Το γράμμα που ακολουθεί, υποτίθεται ότι είναι γραμμένο

από ένα μετανάστη τον Αλή. Το στέλνει στους γονείς του στο Πακιστάν.

Αγρίνιο 30/10/2014




Καλοί μου γονείς, σας στέλνω αυτό το γράμμα για να σας πω οτι είμαι καλά και αυτό επιθυμώ επίσης για εσάς. Εδώ στην Ελλάδα η οικονομία έχει κρίση, αλλά εγώ σχεδόν καθημερινά έχω μεροκάματο. Εδώ οι Έλληνες δεν δουλεύουν στα χωράφια και έτσι είναι εύκολο να βρω δουλειά και μάλιστα κάποιες μέρες δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δεν κάνω κάθε μέρα τα ίδια πράγματα. Κάποιες μέρες φορτώνω δέματα τριφύλλι, άλλες μαζεύω πορτοκάλια και ακτινίδια, καπνό κτλ.

Οι συνθήκες δουλειάς, είναι δύσκολες αφού πρέπει να δουλεύω σε πολύ ψηλές θερμοκρασίες, κάτω από τον ήλιο ή σε παγωνιά. Το μεροκάματο όμως είναι πολύ καλό για να περάσω εγώ αλλά να στείλω και σε εσάς. Να τα χαλάτε όλα τα λεφτά που σας στέλνω και να παίρνετε ότι θέλετε, εγώ όταν θα πληρώνομαι θα σας στέλνω συνέχεια. Ευτυχώς που ένα απο τα αφεντικά μου με αφήνει να κοιμάμαι στην αποθήκη το με τον όρo όμως να την προστατεύω απο τυχόν κλοπές. Όταν μαζέψω αρκετά λεφτά θα έρθω να σάς δώ. Μου λείπετε.....

Με αγάπη

Αλή.

Συνέντευξη από ένα Έλληνα μετανάστη στην Αμερική

• Πώς  λέγεσαι;

Χρήστος  Καραμπάς

• Από  πού  είσαι;

Από  το  Αγρίνιο  Αιτ/νίας.

• Πότε  εγκατέλειψες  την  Ελλάδα;

Εγκατέλειψα  την  Ελλάδα  γύρω  στο  1980.

Πού πήγες;

Στην Αμερική

• Γιατί  έφυγες;

Έφυγα, για  να  βρω  μια  καλύτερη  τύχη  σε  αυτή  την ξένη  χώρα.

• Πώς  ένιωσες  όταν  έφυγες  από  την  Ελλάδα;

Αρχικά  στεναχωρήθηκα  πάρα  πολύ  γιατί  ήξερα ότι  είχα  αφήσει  πίσω  μία οικογένεια, η  οποία  πάντα  με περίμενε,αλλά όμως  αργότερα  το  ξεπέρασα.

• Πώς  αντέδρασαν  οι συγγενείς  σου  όταν έφυγες;

Όλοι  στην  αρχή  με  παρακαλούσαν  για  να  μη φύγω  αλλά  όμως  στη  συνέχεια οι  περισσότεροι  με  παρότρυναν  να φύγω  για  να βρω  μία καλύτερη τύχη.

• Έφυγες  μόνο ς σου  ή  με  την  οικογένειά  σου;

Έφυγα  μαζί  με  τον αδερφό  μου.

• Γιατί  διάλεξες  αυτή  την  χώρα  για  να  εγκατασταθείς;

Διάλεξα  αυτή  τη  χώρα  με  το  σκεπτικό  ότι  ήταν  μία  πάρα  πολύ πλούσια  χώρα, αλλά  και  γιατί  πολλοί  αλλοί  Έλληνες  είχαν  πάει εκεί πιο  πριν απ΄ότι εγώ

• Ποια  προβλήματα  αντιμετώπισες  στην  αρχή;

Το  μοναδικό  πρόβλημα  που  αντιμετώπησα  στην  αρχή  ήταν  κάποιες  ελαφρές  ασθένειες.

• Πώς είναι  η  ζωή  σου  σήμερα;

Σήμερα  η  ζωή  μου  έχει  καλυτερέψει  πάρα  πολύ  και  δεν  αντιμετωπίζω  κανένα  οικονομικό  πρόβλημα  και είναι  αρκετά  καλύτερη  από  κάποιους  άλλους  Έλληνες  οι  οποίοι είχαν  παραμείνει  στην  Ελλάδα.

• Βρήκες εύκολα εργασία; Τι  εργασία;

Βρήκα  πάρα  πολύ  εύκολα  δουλειά σε  ένα  εστιατόριο  ως  μάγειρας  διότι  υπήρξα  πάρα  πολύ  καλός  μάγειρας.

• Αντιμετώπισες  ρατσισμό;

Όχι, όλοι με είχαν αποδεχθεί πλήρως  χωρίς  δεύτερη  σκέψη.

• Είχες καλή  αμοιβή;

Είχα  πάρα  πολύ  καλή  αμοιβή,μέχρι  που κατάφερα  να  κάνω  τεράστια  αποταμίευση.

• Πώς έμαθες  την  γλώσσα;

Η  γλώσσα  δεν   ήταν  και  τόσο  δύσκολη, ωστόσο, κατέβαλα  υπεράνθρωπες  προσπάθειες  για  να  καταφέρω  να  την  μάθω  έγκαιρα,

• Γνώρισες  φίλους  εκεί;  Κάνατε  παρέα  με  ντόποιους;

Ναι,είχα  κάνει  πάρα  πολλούς  φίλους  εκεί,επίσης  τα  πήγαινα  πάρα  πολύ  καλά  με  τους  ντόποιους εκεί.

• Σου  αρέσει  η  πόλη  που ζείς;

Ναι, η  Φιλαδέλφια, η πόλη  στην οποία μένω  και  εργάζομαι,  είναι  κατά  τη  γνώμη  μου  η  καλύτερη  πόλη  σε  ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

• Νοσταλγείς  την  πατρίδα  σου;

Ναι, και  βεβαια  νοσταλγώ  την πατρίδα  μου.

• Επικοινωνείς  με  τους  συγγενείς ,φίλους;

Σχεδόν  κάθε  εβδομάδα  στέλνω  και  από  ένα  e-mail στους  συγγενείς  μου.

• Θέλεις  να  ξαναγυρίσεις  στην  πατρίδα  σου;

Εννοείται  ότι  θέλω,  αλλά  οι  υποχρεώσεις  δεν  μου το  επιτρέπουν.

• Με  τι  μέσο  ταξίδεψες;

Ταξίδεψα  με  ένα  καράβι  το  οποίο  δεν  ήταν  και  σε  τόσο  καλή  κατάσταση.Μέχρι να  φτά σω  στην  Αμερική  μου  πήρε  γύρω  στους  δύο  με  τρεις  μήνες.

Γιάννης  Πλευρίτης, μαθητής Β2 Γυμνασίου