Σεπτέμβριος 2013

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ:Ο μήνας των σχολείων

Καλή σχολική χρονιά!

Η Ταλαιπωρία μιας σχολικής ποδιάς

Από το βιβλίο της Μαρίας  Νίκου  Αγγέλη,

 Σχολική  Ενδυματολογία

Από το «ό,τ’ είχαμε» στο « μοδάτο» ρούχο

Όταν ήμουνα μαθήτρια Γυμνασίου, είχα ράψει  σε μοδίστρα του χωριού μας  μια σχολική ποδιά σε γραμμή «εβαζέ», όπως λεγόταν τότε. Σε γραμμή «άλφα», θα λέγαμε σήμερα. Είχε ωραίο γαλάζιο χρώμα, κουμπιά κάτω κάτω, δύο τσεπούλες μπροστά για να βάζω το μαντηλάκι μου και τις λίγες δραχμούλες μου.

Με καμάρι τη φόρεσα εκείνη τη σχολική χρονιά… Την επόμενη είχα πάλι την ίδια σχολική ποδιά. Αλλά «δυστυχώς» είχα ψηλώσει και η ποδιά ήταν κοντή.

Η μάνα έριξε το ύφασμα που ήταν στο γύρισμα του ποδόγυρου και το μήκος ήταν όπως έπρεπε.

 Δυστυχώς όμως γύρω – γύρω από την ποδιά εκεί που αφέθηκε το ύφασμα για να μακρύνει, είχε σχηματιστεί μια χαρακιά που μαρτυρούσε την παλαιότητα της ποδιάς μου. Όμως αυτό δεν με ενόχλησε πολύ αφού αρκετές συμμαθήτριές μου είχαν κάνει το ίδιο...

Την μεθεπόμενη χρονιά ξανά θα φορούσα την ίδια ποδιά για λόγους οικονομίας. Και  πάλι θα ξαναπώ «δυστυχώς» είχα ψηλώσει! Τι «πρόβλημα» κι αυτό!

Τώρα η μάνα μου αναγκάστηκε να μακρύνει την ποδιά από τη μέση:

Ξήλωσε τη ραφή και πήγε στη μοδίστρα να τη γαζώσει ξανά «τσίμα τσίμα», ώστε να δοθεί το ελάχιστο ύφασμα που υπήρχε εκεί για μήκος.

Ο συντηρητισμός της οικογένειας και ο αυστηρός κανονισμός του σχολείου δεν επέτρεπαν κοντή ποδιά!

Αυτή  τη φορά θα ξαναπώ δυστυχώς η ποδιά μου είχε μια χαρακιά πάνω στη ραφή της μέσης, μία κάτω από τη ραφή και μία στον ποδόγυρο! Και μια φθορά στα μανίκια εκεί στο ύψος των αγκώνων!

Έδειχνε ένα ταλαιπωρημένο, πολυκαιρισμένο , φτωχό  ρούχο. Όταν τη φόρεσα ένοιωσα κι εγώ ασχημούλα σαν την ποδιά μου…

Η μάνα μου διάβασε την απογοήτευσή μου και μου είπε:

 «Παιδάκι μ’, μην τ(η)ράς την παλιά ποδιά σ’, να τ(η)ράς τα γράμματά σ’. Άμα μάθ(ει)ς γράμματα θα φοράς ό,τ’  ρούχο θέλεις!»

Εγώ, ως υπάκουο παιδί πάντα, προσπάθησα να αγνοήσω την ασχήμια της σχολικής ποδιάς μου από την τόση ταλαιπωρία και «να μάθω γράμματα», που ήταν δική μου επιθυμία, αλλά και των γονιών μου.

Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, νιώθω χαρά  και ικανοποίηση που το παιδικό μου όνειρο να γίνω καθηγήτρια, πραγματοποιήθηκε! Ωστόσο, ακόμα θυμάμαι αυτή την τόσο ταλαιπωρημένη σχολική ποδιά. Τώρα όμως δεν μου προκαλεί πίκρα και μελαγχολία. Μόνο μια γλυκιά νοσταλγία...

Η ομορφιά του επαγγέλματός μου διέγραψε την ασχήμια της σχολικής ποδιάς μου…

Σημείωση: το βιβλίο της Μαρίας Ν. Αγγέλη, με τίτλο Σχολική Ενδυματολογία, εκδόσεις ΠΑΣΧΕΝΤΗ, θα το βρείτε στο 2^ο Γυμνάσιο Αγρινίου «Κοσμάς ο Αιτωλός».