Δημήτρης Χατζής,
Ο Κάσπαρ Χάουζερ στην έρημη χώρα
Οι μαθητές γράφουν γράμματα στον ξενιτεμένο Κώστα
Καθοδηγεί και ενθαρρύνει η φιλόλογος: Μαρία Ν.
Αγγέλη
Αγαπητέ φίλε Κώστα,
Ο φίλος σου ο συγγραφέας μας έστειλε ένα γράμμα με λυπητερό
ύφος, λέγοντας μας ότι είμαστε οι μόνοι που θυμάσαι από την χώρα. Χαίρομαι μιας
και εμείς είμαστε οι μόνοι που σε θυμούνται. Μας είπε όλα τα προβλήματα που
έχεις και κυρίως για τη μοναξιά σου. Λυπούμαστε πολύ για την κατάστασή σου και
είπαμε να σου γράψουμε για να σου φτιάξουμε την διάθεση και να σε κάνουμε να
ξεχάσεις την μοναξιά σου. Εκτός από αυτό έχουμε κάποιους τρόπους για να βγεις
από το αδιέξοδο της μοναξιάς.
Ας ξεκινήσουμε: το πρώτο πράγμα που όπως εμείς και όλοι οι
άνθρωποι θα σου έλεγαν είναι να διασκεδάσεις. Πρέπει να βγεις, να γνωρίσεις
καινούριο κόσμο. Καλά θα μου πεις «πώς γίνεται να βγω να περάσω καλά και να
μιλήσω σε κόσμο από την στιγμή που δεν ξέρω γερμανικά; Θα πρέπει να μάθω την
γλώσσα, αλλά εδώ καλά καλά δεν ξέρω ελληνικά θα μάθω και γερμανικά τώρα ;» Ο
φίλος σου ο συγγραφέας ξέρει γερμανικά. Ρώτα τον να σου μάθει. Μπορεί να σου
πάρει χρόνο και να κουραστείς, αλλά μετά θα μπορείς να βγεις έξω και να
γνωρίσεις κόσμο, να αποκτήσεις ένα σπίτι και ανθρώπους που σε αγαπάνε. Να
γίνεις από « ξενότερος από όλους τους ξένους στην πολιτεία των ξένων», ο πιο
γνωστός από όλους!
Ελπίζουμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας να σε βοηθήσαμε
και να αποκτήσεις και εσύ μια πατρίδα επιτέλους. Γράψε μας, όταν μπορείς.
Με αγάπη
οι πιστοί σου φίλοι
Ανδρέας Ντοβάκος
και Νικόλας Κύρκος
Αγαπημένε
μου Κώστα,
είμαι ο
Νίκος από το σχολείο που πηγαίναμε μαζί. Με θυμάσαι; Έμαθα που μένεις και πως
δεν περνάς καθόλου καλά. Αποφάσισα λοιπόν να σου στείλω αυτό το γράμμα για να
σου δώσω τρόπους για να περνάς καλύτερα στην ξένη χώρα που ζεις. Πρώτα απ' όλα
προσπάθησε να κάνεις φίλους από τη δουλειά σου. Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά
πιστεύω ότι είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα. Ακόμα μη σπαταλάς τον χρόνο σου
κάνοντας όλο τα ίδια και τα ίδια. Πήγαινε έξω, διασκέδασε και γνώρισε
καινούργιους ανθρώπους. Περιμένω νέα σου.
Ο φίλος
σου
Νίκος
(Το έγραψαν: Μαρία Μπαλαμάτση και Ειρήνη Θεοδωροπούλου)
Αγαπητέ
μου Κώστα,
είμαστε
δύο φίλοι από το 2ο Γυμνάσιο του Αγρινίου και θέλαμε να σου πούμε πώς
να ξεπεράσεις την μοναξιά σου. Πρώτα απ' όλα πρέπει να γνωρίσεις κάποιους
φίλους από την δουλειά σου. Πρέπει να γνωρίσεις και τους γείτονές σου. Άμα δεν
μπορείς να βρεις φίλους, μπορείς να πάρεις και ένα κατοικίδιο ζώο για να μην
νιώθεις μόνος. Τέλος μπορείς να κάνεις δραστηριότητες για να γνωρίσεις φίλους.
Με αγάπη
Μπάμπης Νάκος και Πάνος
Αριστόπουλος
Αγαπητέ Κώστα,
σου γράφω αυτό το γράμμα να σου δώσω κουράγιο
και να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα. Καταλαβαίνω το πρόβλημά σου εφόσον είχα
περάσει και εγώ από την ίδια θέση. Θα σου πρότεινα να γίνεις πιο κοινωνικός με
τους συνεργάτες σου. Μπορείς να αναπτύξεις σχέσεις με τους συνεργάτες σου στην
εταιρεία που εργάζεσαι ή με τους γείτονες σου. Επίσης θα μπορούσες να βρεις
κάποια κοπέλα για σύντροφο. Μια ακόμα καλή ιδέα θα ήταν να έπαιρνες ένα
κατοικίδιο . Θα σε βοηθήσει πολύ διότι θα παίζεις μαζί του , θα το βγάζεις
βόλτα και θα το φροντίζεις.
Το πιο σημαντικό είναι
να νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου. Οπότε, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν.
Η φίλη σου
Στέλλα
(Το έγραψαν
: Στέλλα Ζαλοκώστα και Ζωή
Πατσιαλού)
Αγαπητέ Κώστα,
Σ’ γράφω για να σ’ πω τα νέα τ’ς γειτονιάς. Η κυρά Μαρία τα
κακάρωσε. Εδώ τα πράματα είν’ δύσκουλα λόγω οικουνουμικής κρίσης. Δεν υπάρχει
πθενά δ’λειά. Θάθελα πουλύ να μάθω πώς τα βγάζητ’ πέρα. Μάλλον ισύ πρέπ’ να
‘σαι μια χαρά με τη δ’λούλα σ’. Άμα νιώθ’ς μουναξιά πάρε ένα κοπρήτ’, ένα
σκλάκι. Αλλά δεν πιστεύω πως νιώθ’ς μόνος.
Περιμένω νέα σ’, για να μ’ πεις πώς τα περνάς.
Ο φίλος
Μπάμπης ο κουρέας
(Το έγραψαν οι μαθητές: Δημήτρης Σιδέρης και
Λάμπρος Αβράμπος)
Αγαπητέ Κώστα,
Τον περασμένο μήνα τράκαρα με το αυτοκίνητο και αναγκάστηκα
να έρθω στη Γερμανία. Ήθελα να αγοράσω λάμπες από το εργοστάσιο που δουλεύεις
για το αυτοκίνητο γιατί είχαν εξαντληθεί όλα τα αποθέματα στα υποκαταστήματα
που είχε η εταιρεία στην Ελλάδα. Γνωρίστηκα με τον υπεύθυνο του εργοστασίου και
έψαξα για σένα, αλλά μάταιος ο κόπος μου. Διότι απ’ ότι με πληροφόρησαν σπάνια
σε πετύχαιναν έξω. Με αποτέλεσμα να μην σε πετύχω πουθενά.
Τώρα που γύρισα στην Ελλάδα αποφάσισα να σου στείλω αυτό το
γράμμα για να σε παροτρύνω να επιστρέψεις στην πατρίδα σου, στο χωριό σου. Και
να σου πω ότι πέθανε η θετή σου μητέρα. Ναι Κώστα. Η μητέρα σου ήταν θετή και ζούσε. Εδώ και μία δεκαετία σε
αναζητεί, αλλά δεν μπορούσε να σε βρει. Τελευταία επιθυμία της ήταν να μάθεις
ότι ζούσε και σε σκεφτόταν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο θείος
Αριστείδης
( το έγραψαν οι μαθητές :
Γ. Βελέντζας,Γ. Καρατσώρης, Γ. Βάσσης)
Αγαπητέ
Κώστα,
Ξέρουμε πώς νιώθεις. Η μοναξιά είναι το χειρότερο πράγμα που
μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Αλλά δεν πρέπει να σε πάρει από κάτω. Πρέπει
να ξανασταθείς στα πόδια σου και να
παλέψεις για το νόημα της ζωής.
Θα θέλαμε να σου δώσουμε κάποιες συμβουλές όπως: να
προσπαθήσεις να γνωρίσεις νέους φίλους με τους οποίους θα μπορείτε να κάνετε
μαζί διάφορες δραστηριότητες, να πηγαίνετε εκδρομές και να διασκεδάζετε.
Ίσως ακόμα και να γνώριζες κάποια κοπέλα που θα σε
συντροφεύει στις όμορφες, αλλά και θα σου σταθεί στις δύσκολες στιγμές.
Επιπρόσθετα, πιστεύουμε ότι πραγματικά θα σε βοηθούσε
ψυχολογικά να έφευγες από το σπίτι που μένεις και να προσπαθούσες να μείνεις
κάπου μόνος σου. Αυτό θα σε έκανε πιο αυτόνομο και ανεξάρτητο.
Σκέψου ότι αν αρχίσεις πλέον να παίρνεις τα πάνω σου και να
βάζεις κάποια σειρά στη ζωή σου, ίσως θα είσαι πιο έτοιμος
να επιστρέψεις πίσω στην πατρίδα σου και να επιχειρήσεις να βρεις την
αγαπημένη σου αδελφή. Είμαστε σίγουροι ότι αυτό θα σε έκανε ιδιαίτερα
ευτυχισμένο.
Αυτά από εμάς. Σε
χαιρετούμε και σου ευχόμαστε τα καλύτερα μέσα από την καρδιά μας.
Με υγεία, υπομονή και δύναμη είμαστε σίγουροι ότι θα τα
καταφέρεις.
Με αγάπη
Οι φίλοι σου από την Ελλάδα
Χρήστος Ζάχος και Γιώργος
Παπαευθυμίου
